مقاومت درمانی زیرمجموعه مزانشیمی سلول های سرطانی پستان بواسطه Bcl-xL

تاریخ انتشار: شنبه 15 آذر 1393 | امتیاز: Article Rating

گذار از فنوتیپ اپیتلیال به مزانشیمی (EMT) ویژگی افزایش تهاجم و پتانسیل کلنی زایی را به سلول های توموری اعطا می کند. ما با استفاده از یک مدل کشت سلولی مشتق از اپیتلیوم پستان تاثیر EMT را در حساسیت سلولی نسبت به شیمی درمانی و تحریک آپوپتوز مورد بررسی قرار دادیم. سلول های که گذار از فنوتیپ اپیتلیالی به مزانشیمی را گذرانده بودند نسبت به شیمی درمانی و لیگاندهای مرگ سلولی مقاوم شده بودند. از نظرمکانیسمی، ما دریافتیم که سطوح مهارکننده آپوپتوز Bcl-XL  به شدت در سلولهای مزانشیمی در مقابل اپیتلیالی افزایش یافته بودند، در حالی که پروتئین های پیش آپوپتوزیBim  و Puma کاهش یافتند. نمونه های بالینی سرطان پستان افزایش رنگ Bcl-XL  را در سلول های پراکنده شده به استرومای بافت پیوندی، در مقایسه با سلولهای مشتق ازتوده های بزرگ سلول توموری نشان دادند، که پیشنهاد کننده افزایش بیان Bcl-XL هنگام تهاجم سلول ها به استروما است.  BCL-XL برای مقاومت در برابر آپوپتوز سلول های بنیادی مزانشیمی لازم بود، و بیان آن برای اعطای چنین مقاومتی به سلولهای اپیتلیالی کافی بود. به عنوان آنتاگونیست Bcl-XL، مقلد BH3  مورد استفاده قرار گرفت. آنها با موفقیت  درتکثیرو بقای سلول های بنیادی مزانشیمی دخالت کرده و همچنین سبب مهار رشد تومورهای زنوگرفت بوجود آمده از زیرمجموعه مزانشیمی شدند. ما نتیجه گیری کردیم که افزایش سطوح Bcl-XL  مقاومت را به سلول های تحت EMT اعطا کرده، و Bcl-XL  می تواند یک هدف امیدوار کننده برای درمان علیه سلول های سرطانی تهاجمی باشد.

Oncotarget. 2014 Nov 17. [Epub ahead of print]

Bcl-xL mediates therapeutic resistance of a mesenchymal breast cancer cell subpopulation.

Keitel U1Scheel A2Thomale J3Halpape R4Kaulfuß S4Scheel C5Dobbelstein M1.

 

Abstract

The transition from an epithelial to a mesenchymal phenotype (EMT) confers increased invasiveness and clonogenic potential to tumor cells. We used a breast epithelium-derived cell culture model to evaluate the impact of EMT on the cellular sensitivity towards chemotherapeutics and apoptotic stimuli. Cells that had passed through an EMT acquired resistance towards chemotherapeutics and death ligands. Mechanistically, we found that the levels of the apoptosis inhibitor Bcl-xL were strongly enhanced in mesenchymal versus epithelial cells, whereas the pro-apoptotic proteins Bim and Puma were diminished. Clinical samples from breast cancer showed enhanced Bcl-xL staining in cells that had dispersed into the desmoplastic stroma, as compared to cells that were part of large tumor cell aggregates, suggesting increased Bcl-xL expression when cells invade the stroma. Bcl-xL was necessary for apoptotic resistance in mesenchymal cells, and its expression was sufficient to confer such resistance to epithelial cells. To antagonize Bcl-xL, BH3-mimetics were used. They successfully interfered with the proliferation and survival of mesenchymal cells, and also inhibited the growth of xenograft tumors raised from the mesenchymal subpopulation. We conclude that enhanced Bcl-xL levels confer resistance to cells upon EMT, and that Bcl-xL represents a promising target for therapy directed against invasive cancer cells.

PMID: 25473892
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان