آنالیز بار موتاسیونی کل ژنوم سه روش القای پرتوانی

تاریخ انتشار: جمعه 28 اسفند 1394 | امتیاز: Article Rating

نگرانی هایی وجود دارد که استرس های القای پرتوانی ممکن است منجر به موتاسیون های DNA کشنده در رده های سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSC) شد که استفاده آن ها برای سلول درمانی ها را مختل خواهد کرد. در این جا ما آنالیز ژنومی مقایسه ای از 9 رده iPSC‌ایزوژن تولید شده با استفاده از سه روش بازبرنامه ریزی را گزارش کرده ایم: یکپارچه سازی وکتورهای ویروسی، ویروس Sendai یکپارچه نشونده و mRNAهای سنتیتک. ما از غربالگری کل ژنوم و ترسیم de novo ژنوم برای شناسایی واریته های تک نوکلئوتیدی، حذف و اضافه ها و واریته های ساختاری استفادکردیم. نتایج ما تعداد متوسطی از واریته ها در iPSCها نشان می دهد که در فیبروبلاست های والدی وجود نداشتند و ممکن است نتیجه بازبرنامه ریزی باشند. در اینجا تفاوت اندکی در تعداد کلی و نوع واریته ها بین روش های بازبرنامه ریزی مختلف وجود داشت. مهم تر از همه این که، از طریق آنالیزهای ژنومی نشان داده شد که واریته ها عموما خوش خیم هستند. ما نتیجه گرفته ایم که فرایند بازبرنامه ریزی بعدی است که واریته هایی را القا کند که سلول ها را برای درمان نامناسب سازد.

Nat Commun. 2016 Feb 19;7:10536. doi: 10.1038/ncomms10536.

Whole-genome mutational burden analysis of three pluripotency induction methods.

Bhutani K1, Nazor KL2, Williams R2, Tran H2, Dai H3, Džakula Ž3, Cho EH3, Pang AW3, Rao M4, Cao H3, Schork NJ1, Loring JF2.

Abstract

There is concern that the stresses of inducing pluripotency may lead to deleterious DNA mutations in induced pluripotent stem cell (iPSC) lines, which would compromise their use for cell therapies. Here we report comparative genomic analysis of nine isogenic iPSC lines generated using three reprogramming methods: integrating retroviral vectors, non-integrating Sendai virus and synthetic mRNAs. We used whole-genome sequencing and de novo genome mapping to identify single-nucleotide variants, insertions and deletions, and structural variants. Our results show a moderate number of variants in the iPSCs that were not evident in the parental fibroblasts, which may result from reprogramming. There were only small differences in the total numbers and types of variants among different reprogramming methods. Most importantly, a thorough genomic analysis showed that the variants were generally benign. We conclude that the process of reprogramming is unlikely to introduce variants that would make the cells inappropriate for therapy.

PMID: 26892726
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان