هایپرگلیسمی بازبرنامه ریزی in vivo سلول های برون ریز پانکراسی به سلول های بتا را در موش کاهش می دهد

تاریخ انتشار: دوشنبه 06 اردیبهشت 1395 | امتیاز: Article Rating

هدف و فرضیه:

بازبرنامه ریزی سلول های برون ریز پانکراسی به سلول های تولید کننده انسولین بوسیله انتقال ویروسی ژن های کد کننده فاکتورهای رونویسی نوروژنین3(Ngn3)، پروتئین هومئوباکس پانکراس/دئودنوم1(Pdx1) و MafA ، یک روش موثر برای معکوس کردن دبابت در مدل های موشی است. متغیرهایی که موفقیت بازبرنامه ریزی را تعدیل می کنند در حال حاضر به خوبی تعریف نشده اند.

روش ها:

در این جا، ما اثر گلیسمی روی بازبرنامه ریزی  in vivo‌ در مدل موشی حذف سلول های بتای القا شده با استرپتوزوتوسین را، با استفاده از پیوند جزایر یا پیوند رسوب انسولینی برای ایجاد گروهی با سطوح پایین گلیسمی پیش از انتقال ویروسی فاکتورهای رونویسی ارزیابی کردیم.

نتایج:

ما مشاهده کردیم که هایپرگلیسمی به طور معناداری بازبرنامه ریزی سلول های برون ریز به سلول های تولید کننده انسولین را از نظر کمیت، وضعیت تمایزی و عملکرد مختل کرد. با هایپرگلیسمی، بازبرنامه ریزی آسینار به سلول های بتا کمتر کامل شد. علاوه براین، تغییرات التهابی بافتی مانند تجمع ماکروفاژها درون پانکراس برون ریز مشاهده شد که ممکن است نشان دهنده پاسخ بافتی برای پاکسازی پانکراس از سلول هایی باشد که به طور مناسب بازبرنامه ریزی نشده اند.

بحث و تفسیر:

 یافته های ما نورموگلیسمی را به عنوان پیش شرطی برای موفقیت بازبرنامه ریزی بهینه در مدل دیابتی معرفی می کند که ممکن است در سایر روش های مهندسی بافت و مدل سازی بیماری ها مهم باشد و به طور بالقوه کاربردهای آن را تسهیل کند.

Diabetologia. 2016 Mar;59(3):522-32. doi: 10.1007/s00125-015-3838-7. Epub 2015 Dec 23.

Hyperglycaemia attenuates in vivo reprogramming of pancreatic exocrine cells to beta cells in mice.

Cavelti-Weder C1, Li W2,3, Zumsteg A3, Stemann-Andersen M1, Zhang Y3, Yamada T1, Wang M3, Lu J3, Jermendy A1, Bee YM1, Bonner-Weir S1, Weir GC1, Zhou Q4.

Abstract

AIMS/HYPOTHESIS:

Reprogramming of pancreatic exocrine to insulin-producing cells by viral delivery of the genes encoding transcription factors neurogenin-3 (Ngn3), pancreas/duodenum homeobox protein 1 (Pdx1) and MafA is an efficient method for reversing diabetes in murine models. The variables that modulate reprogramming success are currently ill-defined.

METHODS:

Here, we assess the impact of glycaemia on in vivo reprogramming in a mouse model of streptozotocin-induced beta cell ablation, using subsequent islet transplantation or insulin pellet implantation for creation of groups with differing levels of glycaemia before viral delivery of transcription factors.

RESULTS:

We observed that hyperglycaemia significantly impaired reprogramming of exocrine to insulin-producing cells in their quantity, differentiation status and function. With hyperglycaemia, the reprogramming of acinar towards beta cells was less complete. Moreover, inflammatory tissue changes within the exocrine pancreas including macrophage accumulation were found, which may represent the tissue's response to clear the pancreas from insufficiently reprogrammed cells.

CONCLUSIONS/INTERPRETATION:

Our findings shed light on normoglycaemia as a prerequisite for optimal reprogramming success in a diabetes model, which might be important in other tissue engineering approaches and disease models, potentially facilitating their translational applications.

PMID: 26693711
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان