اثر هیپوکسی و اینترفرون گاما روی پروتئوم و متابولوم سلول های بنیادی مزانشیمی درمانی

تاریخ انتشار: دوشنبه 27 فروردین 1397 | امتیاز: Article Rating

طی 15 سال گذشته، سلول های بنیادی مزانشیمی(MSCs) برای ظرفیت شان برای سرکوب التهاب و پیشبرد ترمیم بافت مورد ارزیابی قرار گرفته اند. بدون توجه به این که آیا این سلول ها قبل از استفاده تحریک شوند( با قرار گرفتن در معرض سیگنال های هدایت کننده)، فنوتیپ آن  ها به سیگنال های محیطی موجود در مجموعه پاتوفیزیولوژیک تیمار شده، پاسخ می دهد. از آن جایی که هیپوکسی و التهاب به طور همزمان در مجموعه آسیب حاد و بیماری مزمن وجود دارند، ما به دنبال کشت این هستیم که چگونه پروتئوم و متابولوم سلول های بنیادی مزانشیمی زمانی که سلول ها به مدت 48 ساعت در معرض اکسیژن یک درصد، اینترفرون گاما(IFN-γ)، یا هر دو سیگنال با هم قرار می گیرند، تغییر می کنند. ما به طور ویژه روی تغییرات در متابولیسم سلولی، تعدیل ایمنی، ترشح و مدیفیکاسیون ماتریکس خارج سلولی و ظرفیت بقای سلول ها فوکوس خواهیم کرد. اینترفرون گاما، بیان پروتئین های ضد پاتوژن را افزایش دادند و سلول های بنیادی مزانشیمی را برای محدود کردن التهاب و فیبروز القا کرد و این در حالی بود که بقای خودشان را افزایش داد. در عوض هیپوکسی منجر به سازش پذیری سلول ها به اکسیژن کم شد که شامل تنظیم افزایش پروتئین های دخیل در متابولیسم غیر هوازی، اتوفاژی، آنژیوژنز و مهاجرت سلولی بود. در حالی که تحریک دو گانه منجر به اثرات افزایش شد، ما مثال های فراوانی نیز از سینرژیسم مشاهده کردیم. این داده ها، این بینش را فراهم می کند که چگونه ممکن است سلول های بنیادی مزانشیمی بعد از استفاده برای بیماران رفتار کنند و نشان می دهد که چگونه تحریک کردن سلول ها قبل از آن می تواند ظرفیت درمانی آن ها را افزایش دهد.

Biomaterials. 2018 Mar 15;167:226-234. doi: 10.1016/j.biomaterials.2018.03.027. [Epub ahead of print]

The influence of hypoxia and IFN-γ on the proteome and metabolome of therapeutic mesenchymal stem cells.

Wobma HM1, Tamargo MA1, Goeta S2, Brown LM2, Duran-Struuck R3, Vunjak-Novakovic G4.

Abstract

Over the past 15 years, mesenchymal stem cells (MSCs) have been assessed for their capacity to suppress inflammation and promote tissue repair. Regardless of whether the cells are primed (exposed to instructive cues) before administration, their phenotype will respond to environmental signals present in the pathophysiological setting being treated. Since hypoxia and inflammation coexist in the settings of acute injury and chronic disease we sought to explore how the proteome and metabolome of MSCs changes when cells were exposed to 48 h of 1% oxygen, interferon gamma (IFN-γ), or both cues together. We specifically focused on changes in cell metabolism, immune modulation, extracellular matrix secretion and modification, and survival capacity. IFN-γ promoted expression of anti-pathogenic proteins and induced MSCs to limit inflammation and fibrosis while promoting their own survival. Hypoxia instead led to cell adaptation to low oxygen, including upregulation of proteins involved in anaerobic metabolism, autophagy, angiogenesis, and cell migration. While dual priming resulted in additive effects, we also found many instances of synergy. These data lend insight to how MSCs may behave after administration to a patient and suggest how priming cells beforehand could improve their therapeutic capacity.

PMID: 29574308
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان