بیماران مبتلا به لوکمیا، لنفوما، کمی خونی آپلاستیک شدید و ... به فراوانی هدف پیوند مغز استخوان قرار می گیرد و موفقیت این امر به میزان زیادی به قبول موثر پیوند بوسیله سلول های خون ساز پیوند شده بر می گرد. دستکاری آزمایشگاهی سلول های بنیادی خون ساز برای بهبود توانایی پیوند شدن آن ها، به دلیل این که تعداد و کیفیت سلول های بنیادی خون ساز اهدایی محدود است، تبدیل به امری ضروری شده است. به دلیل توانایی حمایت آن ها از خون سازی، سلول های استرومایی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان(MSCs) به طور مرسوم به عنوان لایه فیدر برای تکثیر آزمایشگاهی سلول های بنیادی خون ساز استفاده می شوند. سلول های بنیادی مزانشیمی در شرایط درون تنی یک نیچ خاص سلول های بنیادی خون ساز را شکل می دهند که نشان می دهد مکانیسم های پیام رسانی فعال در آن ها روی سرنوشت سلول های بنیادی خون ساز اثر می گذارد. اخیرا ما نشان داده ایم که پیام رسانی AKT که در سلول های بنیادی مزانشیمی غالب است روی عملکردی بودن سلول های بنیادی خون ساز اثر می گذارد. در این جا ما نشان می دهیم که سلول های بنیادی مزانشیمی تحریک شده با ارائه کننده اکسید نیتریک(سدیم نیتروپروسید(SNP))، به طور قابل توجهی پتانسیل قبول پیوند سلول های بنیادی خون ساز هم کشت شده با آن ها را از طریق انتقال درون سلولی میکرو وزیکول های(MVs) که حامل mRNAهای کد کننده ژن های حمایت کننده سلول های بنیادی خون ساز هستند، افزایش می دهند. داده های ما نشان می دهد که این میکرووزیکول ها می توانند به عنوان عوامل تحریک کننده سلول های بنیادی خون ساز و برای بهبود کارایی پیوند استفاده شوند. از آن جایی که هر دیو اهدا کننده های اکسید نیتریک و سلول های بنیادی مزانشیمی پیش از این بالین استفاده شده اند، کاربرد آن ها در مجموعه های بالینی ممکن است نسبتا مستقیم باشد. این رویکرد می تواند در پروتکل های طب بازساختی نیز به کار برده شود.