کاربرد درون تنی مستقیم سلول های بنیادی پرتوان القایی امکان پذیر است و می تواند بی خطر باشد
تاریخ انتشار: جمعه 26 بهمن 1397
| امتیاز:
شواهد رو به افزایش نشان می دهد که این توافق نظر که کاربرد درون تنی مستقیم سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) غیر ممکن است، ممکن است درست نباشد. روش ها: تشکیل و سرنوشت تراتوما در 53 شرایط طبیعی و شرایط بیماری از جمله مغز، ریه، کبد، کلیه، جزایر پانکراسی، پوست، پاها و شریان ها ارزیابی شد. نتایج: استفاده از سنجش های کلاسیک تولید تراتوما که نیازمند این است که iPSCها تجمع پیدا کرده و محدود شوند در مورد همه iPSCهای موشی، انسانی و میمونی اتولوگ منفرد شده برای تشکیل تراتوما تست شده است، در حالی که سلول های مشتق از iPSCها برای این امر تست نشده اند. سلول های iPS استفاده شده به صورت درون سیاهرگی یا موضعی با دوزهای کمتر از 250 میلیون سلول iPS به ازای هر کیلوگرم و نهایت زمان مشاهده 18 ماه تراتوما تشکیل ندادند و این امر ربطی به نوع بافت میزبان، اتولوگ بودن، سینرژیک بودن یا جانوران میزبان با نقص ایمنی، حضور یا عدم حضور بیماری، نوع بیماری، روش القای iPSC، iPSC تجاری یا خود القا شده، موشی انسانی و میمونی بودن iPSCها، تناوب انتقال و جنسیت ندارد. سلول های iPS سینرژیک محدود شده در ماتری ژل (نه معلق در PBS) که به درون حفره صفاقی یا کپسول کلیوی منتقل شدند، تراتوما تشکیل دادند. سلول های iPS که به صورت درون سیاهرگی منتقل شدند در دوز 5 میلیون سلول به ازای هر کیلوگرم ویژگی های درمانی نشان دادند و برخی از iPSCها در اندام های آسیب دیده به سلول های سوماتیک تمایز یافتند. سلول های iPS منفرد شده به درون بافت آسیب دیده منتقل شدند و در اندام های آسیب دیده در مقایسه با سالم به میزان قابل توجه بیشتری زنده ماندند. در جانوران سالم و بدون بیماری، هیچ کدام از سلول هایی که به صورت درون سیاهرگی استفاده شدند به سلول های ناخواسته نامیرا تمایز نیافتند و یا به صورت سلول های بنیادی خاموش زنده نماندند. در هم کشتی، محیط سلول های بنیدی و وضعیت نوع سلول غالب برای این که iPSCها توده های سلولی را شکل دهند حیاتی است. جمع بندی: تراتوما می تواند به آسانی و به طور کامل بوسیله جداسازی و پراکنده کردن سلول ها پرهیز شود. به کار بردن درون تنی سلول های iPS شدنی است و می تواند بی خطر باشد.
Theranostics. 2019 Jan 1;9(1):290-310. doi: 10.7150/thno.28671. eCollection 2019.
Direct in vivo application of induced pluripotent stem cells is feasible and can be safe.
Xiang M1, Lu M1, Quan J1, Xu M1, Meng D1, Cui A1, Li N1, Liu Y1, Lu P1, Kang X1, Wang X1, Sun N1, Zhao M1, Liang Q1, Le L1, Wang X1, Zhang J2, Chen S1.
Abstract
Increasing evidence suggests the consensus that direct in vivo application of induced pluripotent stem cells (iPSCs) is infeasible may not be true. Methods: Teratoma formation and fate were examined in 53 normal and disease conditions involving brain, lung, liver, kidney, islet, skin, hind limb, and arteries. Results: Using classic teratoma generation assays, which require iPSCs to be congregated and confined, all mouse, human, and individualized autologous monkey iPSCs tested formed teratoma, while iPSC-derived cells did not. Intravenously or topically-disseminated iPSCs did not form teratomas with doses up to 2.5×108 iPSCs/kg and observation times up to 18 months, regardless of host tissue type; autologous, syngeneic, or immune-deficient host animals; presence or absence of disease; disease type; iPSC induction method; commercial or self-induced iPSCs; mouse, human, or monkey iPSCs; frequency of delivery; and sex. Matrigel-confined, but not PBS-suspended, syngeneic iPSCs delivered into the peritoneal cavity or renal capsule formed teratomas. Intravenously administered iPSCs were therapeutic with a dose as low as 5×106/kg and some iPSCs differentiated into somatic cells in injured organs. Disseminated iPSCs trafficked into injured tissue and survived significantly longer in injured than uninjured organs. In disease-free animals, no intravenously administered cell differentiated into an unwanted long-lasting cell or survived as a quiescent stem cell. In coculture, the stem cell medium and dominant cell-type status were critical for iPSCs to form cell masses. Conclusion: Teratoma can be easily and completely avoided by disseminating the cells. Direct in vivo iPSC application is feasible and can be safe.
PMID: 30662568