تیمار با اگزوزوم آسیب مغزی ایسکمیک را کاهش می دهد اما نتایج نورولوژیک بعد از سکته را بهبود نمی بخشد
تاریخ انتشار: چهارشنبه 01 خرداد 1398
| امتیاز:
پیشینه/اهداف:
مطالعات اخیر نشان داد که تیمار با سلول های بنیادی مزانشیمی(MSCs) بدست آمده از خون بند ناف انسانی در جانوران القا شده برای سکته، بقا را بهبود بخشید، آسیب مغزی را کاهش داد، آپوپتوز را مهار کرد، پاسخ های التهابی را سرکوب کرد، بیان ژن های القا شده با آسیب DNA را کاهش داد، ژن های ترمیم DNA را افزایش داد و ریکاوری عصبی را تسهیل کرد. ادبیات جدید مربوط به سکته، از این مفهوم که اگزوزوم های آزادسازی شده از سلول های بنیادی مزانشیمی اصول زیستی اولیه دخیل در حمایت عصبی بعد از سکته هستند که بوسیله سلول های بنیادی مزانشیمی ارائه می شوند، حمایت می کند.
روش ها:
به دلیل این که تیمار با اگزوزوم ها، دارای پتانسیل زیادی برای فائق آمدن بر محدودیت های مربوط به درمان های مبتنی بر سلول است، ما کارایی اگزوزوم های ترشح شده از HUCB-MSCs را تحت شرایط کشت استاندارد روی آسیب مغزی بعد از سکته و نتایج عصبی را در یک مدل رتی سکته ایسکمی، بوسیله رنگ آمیزی TTC و هم چنین نمرات شدت عصبی مدیفه شده، برداشتن چسبندگی مدیفه شده ، beam-walking، تست های تسریع عملکرد روتارود قبل از ایسکمی و در میان دوره های منظم تا هفت روز پرفیوژن مجدد تست کردیم.
نتایج:
تیمار اگزوزومی اندازه انفارکته را کاهش داد. تیمار با اگزوزوم ها روی نرخ بقای بعد از سکته و تغییرات وزن بدنی تاثیر نگذاشت اما اختلال سوماتو سنسوری و حرکتی را تشدید کرد و اثر منفی روی ریکاوری طبیعی که بدون هر گونه درمانی اتفاق می افتد، گذاشت.
جمع بندی:
تیمار با اگزوزم های ترشح شده از HUCB-MSCها تحت شرایط کشت استاندارد آسیب مغزی ایسکمیک را کاهش داد اما نتایج عصبی بعد از سکته را بهبود نبخشید.
Cell Physiol Biochem. 2019;52(6):1280-1291. doi: 10.33594/000000090.
Exosomes Treatment Mitigates Ischemic Brain Damage but Does Not Improve Post-Stroke Neurological Outcome.
Nalamolu KR1, Venkatesh I2, Mohandass A3, Klopfenstein JD1,4,5, Pinson DM6, Wang DZ5,7, Veeravalli KK1,4,7,8.
Abstract
BACKGROUND/AIMS:
Recent studies demonstrated that the treatment with mesenchymal stem cells (MSCs) obtained from the human umbilical cord blood improved survival, reduced brain damage, prevented apoptosis, suppressed inflammatory responses, downregulated the DNA damage-inducing genes, upregulated the DNA repair genes, and facilitated neurological recovery in stroke-induced animals. Emerging stroke literature supports the concept that the exosomes released from MSCs are the primary biological principles underlying the post-stroke neuroprotection offered by MSCs treatment.
METHODS:
Because the treatment with exosomes has a great potential to overcome the limitations associated with cell-based therapies, we tested the efficacy of exosomes secreted from HUCB-MSCs under standard culture conditions on post-stroke brain damage and neurological outcome in a rat model of ischemic stroke by performing TTC staining as well as the modified neurological severity scores, modified adhesive removal, beam-walking, and accelerating Rotarod performance tests before ischemia and at regular intervals until seven days reperfusion.
RESULTS:
Exosomes treatment attenuated the infarct size. Treatment with exosomes did not affect the post-stroke survival rate and body weight changes, but exacerbated the somatosensory and motor dysfunction and adversely affected the natural recovery that occurs without any treatment.
CONCLUSION:
Treatment with exosomes secreted from HUCB-MSCs under standard culture conditions attenuates the ischemic brain damage but does not improve the post-stroke neurological outcome.
PMID: 31026391