سلول های بنیادی مشتق از چربی در پیشرفت سرطان، چشم اندازها و فرصت های جدید

تاریخ انتشار: جمعه 04 مرداد 1398 | امتیاز: Article Rating

اهمیت زیادی به برهمکنش های بین تومورها، ریز محیط توموری و سلول های بنیادی مزانشیمی بالغ داده شده است. سلول های بنیادی مشتق از چربی(ADCs) به طور روتین در پزشکی بازساختی و در رویکردهای انتقال چربی اتولوگ استفاده می شوند. امروزه، کارآزمایی بالینی در نشان دادن نقش بالقوه پیش سرطان زایی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی ناتوان بوده اند. با این وجود، برخی از مطالعات پیش درمانگاهی مربوط به مدل های برون تنی و درون تنی نشان داده اند که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی به عنوان یک پیشبرنده توموری بالقوه برای انواع مختلف سلول های سرطانی عمل می کنند و پیشرفت و تهاجم تومور را از طریق فعال سازی سیگنال های درون سلولی متعدد حمایت می کنند. برهمکنش با ریز محیط توموری و بازآرایی ماتریکس خارج سلولی، آزادسازی اگزوزومی فاکتورهای پیش سرطان زا و هم چنین القای گذارهای اپی تلیالی-مزانشیمی، مکانیسم هایی هستند که بیش از سایر مکانیسم ها بررسی شده اند. علاوه براین، سلول های بنیادی سرطانی یک ظرفیت خانه گزینی به تومور انتخابی را نیز نشان داده اند و ظرفیت هدف قرار دادن تومور، آن ها را به ناقل مناسبی برای انتقال داروهای ضد سرطانی تبدیل کرده است. نانوتکنولوژی ژنتیکی و کاربردی ممکن است به طراحی رویکردهای مبتنی بر ضد سرطان ها از طریق آزادسازی نانوذره های بارگیری شده درون سلولی کمک کند. این درمان های ضد سرطانی می توانند به طور موثرتری سلول های توموری را هدف قرار دهند و حتی در جایگاه های دارویی به بالاترین غلظت موضعی برسند و بنابراین عوارض جانبی سیستمیک داروها را به حداقل برسانند. ارتباط بالقوه بین سلول های بنیادی مزانشیمی و تومورها و رویکردهای بالقوه مبتنی بر سلول های بنیادی مزانشیمی بحث شود.

Int J Mol Sci. 2019 Jul 4;20(13). pii: E3296. doi: 10.3390/ijms20133296.

Adipose-Derived Stem Cells in Cancer Progression: New Perspectives and Opportunities.

Scioli MG1, Storti G2, D'Amico F1, Gentile P2, Kim BS3, Cervelli V2, Orlandi A4.

Abstract

Growing importance has been attributed to interactions between tumors, the stromal microenvironment and adult mesenchymal stem cells. Adipose-derived stem cells (ASCs) are routinely employed in regenerative medicine and in autologous fat transfer procedures. To date, clinical trials have failed to demonstrate the potential pro-oncogenic role of ASC enrichment. Nevertheless, some pre-clinical studies from in vitro and in vivo models have suggested that ASCs act as a potential tumor promoter for different cancer cell types, and support tumor progression and invasiveness through the activation of several intracellular signals. Interaction with the tumor microenvironment and extracellular matrix remodeling, the exosomal release of pro-oncogenic factors as well as the induction of epithelial-mesenchymal transitions are the most investigated mechanisms. Moreover, ASCs have also demonstrated an elective tumor homing capacity and this tumor-targeting capacity makes them a suitable carrier for anti-cancer drug delivery. New genetic and applied nanotechnologies may help to design promising anti-cancer cell-based approaches through the release of loaded intracellular nanoparticles. These new anti-cancer therapies can more effectively target tumor cells, reaching higher local concentrations even in pharmacological sanctuaries, and thus minimizing systemic adverse drug effects. The potential interplay between ASCs and tumors and potential ASCs-based therapeutic approaches are discussed.

PMID: 31277510
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان