سلول درمانی

محققان دانشگاه ویرجینیا با بررسی چگونگی تأثیر ژن ها بر خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر، شایع ترین شکل بیماری های قلبی را روشن کرده اند.

در جدید ترین مطالعه صورت گرفته در دانشگاه سانگ‌‌کیونک‌وان کره جنوبی، محققین به بررسی اثر اگزوزوم‌ مشتق شده از سلول بنیادی مزانشیمی بر روی کنترل خون ریزی مغزی پرداخته اند.

گروهی از محققین کره ای فناوری را ارائه کرده اند که اجازه تمایز سلول های بنیادی به انواع سلول دلخواه مانند سلول های عروقی یا استئوبلاست ها(بدون هر گونه پیش تیمار) می دهد. انتظار می رود که این فناوری موجب تسهیل تولید اندام های مصنوعی برای مطالعات پیش بالینی یا بافت های مصنوعی برای پیوند شود.

نتایج یک کارآزمایی بالینی منتشر شده در مجله Stem Cells Translational Medicine نشان داده است که تیمار بیمارانی که دچار سکته مغزی شده اند با تزریق سلول های مغز استخوان می تواند موجب کاهش آسیب مغزی شود.

تاکنون نتایج بدست آمده نشان داده بود که تزریق سلول های قلبی آلوژن موسوم به سلول های مشتق از کاردیوسفیرها(CDCs) قادر به کاهش میزان بافت اسکار بر جای مانده روی عضلات قلبی در نتیجه حمله قلبی نیست اما ارزیابی های بیشتر حاکی از مفید بودن این رویکرد بوده است.

محققان بیمارستان کودکان فیلادلفیای آمریکا یک وکتور لنتی ویروسی را برای ژن درمانی را طراحی کرده اند که می‌تواند به میزان قابل توجهی باعث افزایش هموگلوبین‌ها نسبت به روش های رایج امروزی شود و در نتیجه می تواند برای درمان اختلالات خونی مانند سلول داسی شکل و بتا تالاسمی به صورت موثر تر مورد استفاده قرار بگیرد.

در سال های اخیر سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) با توجه به ویژگی های منحصربفردی که دارند، محققین را امیدوار ساخته اند که بتوانند از آن ها به عنوان ماده اولیه بسیاری از رویکردهای سلولی از جمله مطالعات عصبی استفاده کنند.

پژوهشی جدید موجب افزایش امیدها برای تشخیص زودهنگام و درمان بهتر بیماری مخرب و کشنده تحلیل عضلات شده است.

پژوهشگران آلمانی با تزریق گونه‌ای پروتئین مصنوعی به مغز موش‌هایی که به دلیل آسیب نخاعی دچار فلج حرکتی شده‌اند، آنها را معالجه کردند، به طوری که این جانوران مجددا قادر به راه رفتن شدند. این اولین بار است که محققین موفق شده اند پیوند عصبی میان مغز و طناب نخاعی موش های آسیب دیده را مجددا برقرار سازند؛ آسیبی که تاکنون برگشت ناپذیر به نظر می رسید.

برخی از مطالعات بر این باورند که سلول های بنیادی موجود در مغز استخوان اثر پیشبرنده ای روی سلول های سرطانی و پیشرفت سرطان دارند.

ویروس کرونا(SARS-CoV-2) عامل بیماری COVID-19 است که از طریق گیرنده ACE2 به سلول های اپی تلیالی از جمله موکوس تنفسی و معدی روده ای حمله می کند.

از زمانی که ویروس SARS-CoV-2 در سراسر دنیا شیوع پیدا کرد، چندین ماه طول کشید تا محققین بتوانند ابزار مناسبی را برای مطالعه این ویروس و بیماری شناسایی کنند اما هنوز هم فقدان یک ابزار مناسب برای این امر ملموس است.

سلول های بنیادی در سال های اخیر ابزاری امیدوار کننده برای درمان بسیاری از ضایعات و مشکلات مربوط به بافت ها و اندام های مختلف از جمله قلب بوده اند.

مطالعات گذشته بوسیله محققین چینی شواهدی را ارائه کرده است که مهندسی سلول های بنیادی لیگامنت پریودنتال(PDLSCs) برای بیش بیان گیرنده P2X7 یا P2X7 موجب معکوس شدن مشکلات التهابی آن ها در طی پتانسیل تمایز استخوانی آن ها می شود.

سرطان پوست یکی از شایع ترین اشکال سرطان است که عمدتا ناشی از قرار گرفتن بیش از حد در معرض اشعه فرابنفش خورشید است. دو نوع سرطان پوست وجود دارد: ملانوما که سرطان سلول های رنگ دانه دار پوست موسوم به ملانوسیت ها است و سرطان غیر ملانومایی که مربوط به سایر سلول های پوستی است. در این میان ملانوما بدخیم تر است و نرخ مرگ و میر بیشتری دارد.