سلول درمانی

اختناق(آسفیکسی) تغییرات بیماری شناختی ناشی از فقدان اکسیژن در هوای تنفسی است که می تواند به اندام هایی مانند مغز آسیب بزند.

روش های غیر ژنتیکی برای کاهش تکثیر ناخواسته سلول، ابزار ارزشمندی برای تولید نورون های دوپامینی مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) هستند

دلیل عدم موفقیت بسیاری از شیمی درمانی ها مقاومت پیدا کردن آن ها به چندین دارو طی پدیده ای موسوم به Multidrug resistance(MDR) است. اغلب سلول های توموری با افزایش تولید پروتئین های پمپ کننده دارو به خارج سلول توانایی MDR یا مقاومت دارویی را کسب می کنند و در نتیجه موجب بی اثر شدن شیمی درمانی می شوند.

پروتئین رسپوندین 3 می تواند هدفی برای تبدیل ماکروفاژهای پیش التهابی و تبدیل آن ها به ماکروفاژهای ضد التهابی و دخیل در ترمیم در بیماری هایی مانند آسیب ریوی، سندرم زجر تنفسی و COVID-19 باشد.

در سال های اخیر محققین همواره به دنبال یافتن راهکاری برای تقویت ایمپلنت های استخوانی بوده اند و در مطالعه ای جدید آن ها از قابلیت فاکتورهای رشد برای این امر استفاده کرده اند.

ترکیباتی موسوم به موچین های مولکولی می توانند به یک درمان تعدیل کننده بیماری پارکینسون تبدیل شوند.

بیماری پریودنتال که آن را بیماری لثه نیز می نامند یک عفونت خطراناک است که تقریبا نزدیک به 50 درصد آمریکایی های بالای 30 سال و بیشتر را تحت تاثیر قرار می دهد. اگر این بیماری درمان نشود، می تواند استخوان آرواره را تخریب کرده و موجب از دست رفتن دندان شود. هم چنین این بیماری با دیابت و بیماری های قلبی عروقی نیز مرتبط است.

پلاستیسیتی یا انعطاف پذیری سلولی ویژگی است است که به موجب آن سلول ها می توانند هویت های مختلفی و برگشت پذیری را بدست آورند. این پلاستیسیتی سلولی برای تکوین جنینی و عملکرد صحیح سیستم ایمنی حیاتی است و این در حالی است که بسیاری از سلول های سرطانی از این ویژگی برای بدست آوردن مقاومت به شیمی درمانی و متاستاز استفاده کنند.

سلول های بنیادی، سلول هایی با پتانسیل خودنوزایی و تمایز بالا هستند که به عنوان ابزاری برای ترمیم و بازسازی بافت های آسیب دیده محسوب می شوند.

فنوفیبرات ها یک بلوک کننده متابولیک هستند که با مقاومت دارویی سلول های توموری پروستات تداخل ایجاد می کنند.

سلول های بنیادی به ماده اولیه بسیاری از رویکردهای درمانی برای انواع اختلالات انسانی تبدیل شده اند؛ با این وجود هنوز محدودیت هایی وجود دارند که برای کاربرد آن ها در بالین باید بر آن ها فائق آمد که از جمله آن ها درک نحوه عملکرد آن ها است.

آلزایمر یک بیماری غیر قابل بازگشت و مخرب عصبی است که منجر به اختلال در یادگیری، شناخت، حافظه، شخصیت و بسیاری از عملکردهای دیگر عصبی و در نهایت مرگ می شود

مطالعه جانوری جدید نشان می دهد که التهاب شدید ریه ناشی از آنفلوانزا را می توان با یک داروی مشتق از یک پروتئین طبیعی انسانی مهار کرد.

در مغز سالم، فرایند چند مرحله ای پاکسازی مواد زاید موسوم به اتوفاژی، ترکیبات سلولی آسیب دیده را را به طور معمول برداشته و تخریب می کند. این ترکیبات شامل پروتئین های آسیب دیده ای مانند tau و میتوکندری های سمی است. این مواد زاید می توانند درون سلول ها تجمع پیدا کنند و موجب مرگ سلولی شوند که در مورد سلول های مغزی با بروز مشکلاتی در تفکر، حافظه و شناخت همراه است.

مفصل گیجگاهی-مفصلی(TMJ) که بخش پشتی آرواره پایین را شکل می دهد و آرواره را به جمجمه متصل می کند از نظر آناتومیک پیچیده بوده و با توجه به این که بار زیادی را تحمل می کند از استخوان و غضروف تشکیل شده است.