به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، درمطالعه جدید، محققین نگاهی دقیق تر به بازسازی و ترمیم دنده ها در انسان و موش داشته اند. محققین دانشگاه کالیفرنیا با استفاده از تصویربرداری CT، ترمیم دنده انسان را که بخشی از آن به وسیله جراحی برداشته شده بود مونیتور کردند. بعد از شش ماه هشت سانتی متر از استخوان از دست رفته و سه سانتی متر از غضروف از دست رفته تا حد زیادی ترمیم شد. برای درک بهتر این فرایند ترمیم، آن ها بخش هایی از غضروف دنده های موش(سه تا پنج میلی متر) را به کمک جراحی برداشتند. زمانی که آن ها غضروف دنده ای و بافت پوششی پیرامون آن یعنی پری کندریوم را برداشتند، بخش های از دست رفته حتی بعد از نه ماه نیز ترمیم نشد. با این حال، زمانی که آن ها غضروف دنده ای را برداشتند ولی پری کندریوم را باقی گذاشتند،  بخش های از دست رفته  ظرف مدت یک تا دو ماه به طور کامل بازسازی شد. هم چنین آن ها دریافتند که پری کندریوم توانایی خود برای تولید غضروف را حتی زمانی که از دنده جدا شده باشد و درون بافت عضلانی مجاور قرار داشته باشد حفظ می کند که پیشنهاد می کند که پری کندریوم حاوی سلول های بنیادی یا پیش ساز است.

این محققین می گویند: ما بر این باوریم که تکوین این مدل در موش برای پیشرفت در زمینه ترمیم اسکلت بسیار مهم است، جایی که نیاز بالینی شدیدی به بهبود آسیب های اسکلتی، استئوآرتریت حاد و بسیاری از مشکلات جراحی های ترمیمی است. در مراحل اولیه این مطالعه، موش ها توانایی استثنایی را در بهبود نشان دادند که این مطلب شگفت انگیز مربوط به استفاده از سلول های مشتق از پری کندریوم دنده یا سلول های شبه پری کندریوم دنده برای طب ترمیمی بود.

پایان مطلب/