به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این مطالعه نشان داده است که موش های آزمایشگاهی با دیستروفی عضلانی دوشن که با سلول های بنیادی قلبی تیمار شدند، در آن ها بهبود قابل توجه و ثابتی در عملکرد قلبی شان مشاهده شد و ظرفیت تمرینی آن ها نیز افزایش یافت. بیماران دوشنی تا سن 12 سالگی توانایی حرکتی شان را از دست می دهند و به طور میانگین تا 25 سال زنده می مانند که اغلب مرگ آن ها به دلیل نارسایی قلبی است. زیرا کمبود پروتئین دیستروفین منجر به کاردیومیوپاتی می شود. اغلب مطالعاتی که برای درمان دیستروفی عضلانی دوشن صورت گرفته است روی بخش عضلات اسکلتی این بیماری فوکوس کرده است در حالی که در اغلب اوقات در این بیماری مرگ به دلیل آسیب عضلات قلبی است و متاسفانه تاکنون درمان موثری برای این بیماران یافت نشده است. طی پنج سال گذشته این محققین به دنبال استفاده از سلول های بنیادی قلبی برای این بیماران بوده اند. در سال 2009، این محققین از بافت خود قلب بیمار استفاده کردند و سلول های خاصی را جداسازی و رشد دادند و مجددا به این بیماران پیوند کردند. نتایج نشان داد که یکسال بعد از دریافت این سلول های بنیادی، بافت اسکار ناشی از حمله قلبی در این بیماران به حداقل اندازه رسید. اخیرا، در این مطالعه محققین به منظور بررسی میزان تاثیر سلول های بنیادی برای درمان عضلات قلبی آسیب دیده در دیستروفی دوشن،  از 78 موش آزمایشگاهی استفاده کردند و سلول های بنیادی قلبی را به آن ها تزریق کردند. ظرف سه ماه بعد، در این موش ها ظرفیت پمپاژ قلب و ظرفیت ورزشی و تمرینی آن ها نیز افزایش یافت و کاهش التهاب قلبی نیز مشاهده شد. هم چنین این محققین دریافتند که سلول های بنیادی به طور غیر مستقیم عمل می کنند و قطرات بسیار کوچکی از چربی به نام اگزوزوم را ترشح می کنند. این اگزوزوم ها زمانی که خالص سازی شدند و به تنهایی مورد استفاده قرار گرفتند همان مزایای سلول های بنیادی قلبی را داشتند. این محققین می گویند که این روش به زودی و طی یکسال آینده در مورد انسان نیز کاربردی خواهد بود.

پایان مطلب/