به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در مطالعه ای جدید محققین ژاپنی دریافته اند که سلول های بنیادی مشتق از آمنیون انسانی می توانند دارای فعالیت سرکوب ایمنی نیز باشند و افزودن آنتی بادی های مخصوص برخی فاکتورها می تواند این پتانسیل سرکوب کنندگی را تقویت کند. غشای آمنیوتیک یک بافت با منشا جنینی و متشکل از سه لایه است. تصور می شود که یک مکانیسم ایمونولوژیک خاص جنین را محافظت می کند و به همین دلیل محققین به دنبال این هستند که ببینند که چه ویژگی های ایمونولوژیکی در سلول های آمنیون وجود داشته باشد. غشای آمنیوتیک انسانی دارای سلول های اندوتلیالی و مزانشیمی است که هر دو این سلول ها دارای ویژگی های تمایزی و تکثیری هستند و این امر غشای آمنیوتیک را منبع جذاب و امیدوار کننده ای از سلول های بنیادی با اهداف درمانی و طب ترمیمی معرفی می کند. اما نکته ای که وجود دارد این است که منبع تعدیل کنندگی سیستم ایمنی به وسیله این سلول ها، مشخص نیست. در این مطالعه مشخص شد که سلول های بنیادی مشتق از امنیون دارای اثر مهاری روی سلول های کشنده ذاتی(NKs)هستند و از طرف دیگر فعال سازی سلول های سفید خونی را نیز القا می کنند. این سلول ها منجر به افزایش اینترلوکین-10 می شوند. این محققین دریافته اند که اینترلوکین-10  در اثر سلول های مشتق از امنیون روی سلول های کشنده ذاتی دخیل است. به نظر می رسد ایمونومدولاسیون سلول های مشتق از آمنیون فرایند پیچیده ای باشد که فاکتور های زیادی از جمله اینترلوکین-10  و پروستاگلاندین E2در آن نقش مهمی دارند. به طور طبیعی وجود پروستاگلاندین هایی مانند PGE2، اثرات مهمی روی تحریک استئوبلاست ها دارد و منجر به آزادسازی فاکتورهایی می شود که به نوبه خود بازجذب استخوانی به وسیله استئوکلاست ها را تحریک می کند. هم چنین پروستاگلاندین E2، سیگنالینگ به واسطه گیرنده سلول های T را سرکوب کرده و ممکن است نقش مهمی در التهاب داشته باشد. استفاده از آنتی بادی ها علیه PGE2 و اینترلوکین-10  با افزایش سمیت سلول های کشنده ذاتی، اثرات سرکوب کنندگی ایمنی به وسیله سلول های مشتق از آمنیون را برمی دارد. این مساله بر این امر دلالت دارد که این دو فاکتور دو عنصر کلیدی برای توانایی های سرکوب کنندگی سلول های مشتق از آمنیون هستند. فاکتورهای محلول اینترلوکین-10 و پروستاگلاندین E2 که به وسیله سلول های مشتق از آمنیون تولید می شوند می توانند پاسخ های ایمنی آلوژنیک و ... را سرکوب کنند. این یافته ها این فرضیه که این سلول های می توانند پتانسیل درمانی نیز داشته باشند بیشتر تقویت می کند.

پایان مطلب/