به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در این مطالعه محققین سلول های پوست انسانی را به سلول های بنیادی پرتوان القاشده(iPSCs) بازبرنامه ریزی کردند و در نهایت آن را به سلول های تولید کننده انسولین تمایز دادند. زمانی که این سلول ها به موش دیابتی پیوند شدند، انسولین تولید کرده و سطح قند خون را در موش دیابتی تا حد طبیعی یا نزدیک به طبیعی کاهش دادند. اگرچه این سلول ها به اندازه سلول های پانکراسی در کنترل سطح قند خون موثر نیستند اما با این وجود می توانند گام اولیه بسیار مهمی برای تولید سلول های تولید کننده انسولین بسیار موثر برای درمان دیابت نوع یک باشند. بنابراین احتمال این امر که بتوان بیماران دیابتی را با سلول های خودشان درمان کنیم بالا می رود.

در دیابت نوع یک سیستم ایمنی افراد سلو لهای بتای پانکراسی را هدف قرار داده و تخریب می کنند و در نتیجه در تولید انسولین اختلال ایجاد می شود. اگرچه درمان بیماران دیابتی نوع یک با پیوند پانکراس های مشتق از بیماران مرده ممکن است. اما میزان تقاضا با تعداد پانکراس موجود برای پیوند هم خوانی ندارد. با این حال، این مطالعه اولین تحقیقی است که از سلول های iPS انسانی برای ایجاد سلول های تولید کننده انسولین استفاده کرده است. ایجاد این سلول ها از سلول های خود بیمار نیاز  به اهداکننده های پانکراسی را نفی نمی کند اما بدین معنی است که بیمارانی که این پیوندها را دریافت می کنند احتیاجی به استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی ندارند. با استفاده از سلول های iPS به جای سلول های بنیادی جنینی، مشکلات اخلاقی مطرح در مورد سلول های بنیادی جنینی نیز حل می شود.

در مطالعه موشی، سلول های تولید کننده انسولین به زیر کپسول کلیه پیوند شدند و در آنجا به ساختارهای شبه اندامی تبدیل شدند که توانایی تامین خون را داشتندو این اندام می تواند به تدریج انسولین تولید کرده و سطح قند خون را ظرف چندین ماه در موش دیابتی تصحیح کند. علاوه براین بعد از طبیعی شدن سطح گلوکز، این میزان ثابت باقی می ماند. با ایجاد سلول به روشی مرحله به مرحله، محققین در دانشگاه آیوا قادر به جمع آوری و استفاده از تنها سلول هایی شدند که می توانند به سلول های پانکراسی تبدیل شوند. این بدین معنا است که آن ها قادر هستند که سلول های نابالغ و تمایز نیافته که ایجاد تومور می کنند را حذف کنند. هیچ کدام از موش ها مبتلا به تومور نشدند.

پایان مطلب/