به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، با استفاده از یک ماده مورد تایید FDA که برای درمان سرطان معده استفاده می شود، این محققین نورون های تولید کننده دوپامین را از سلول های بنیادی جنینی ایجاد کرده اند. این نورون ها بیش از 15 ماه بعداز پیوند به موش سالم و دارای عملکرد باقی مانده اند و بدون ایجاد تومور عملکرد حرکتی موش را احیا کرده اند. درمان های موجود برای بیماری پارکینسون استفاده از داروها یا ایمپلنت های الکتریکی در مغز است که خود موجب عوارض جانبی خطرناک دیگری می شود. مطالعات زیادی نشان داده است که پیوند سلول های بنیادی جنینی، عملکردهای حرکتی را در مدل های جانوری بهبود می بخشد. با این حال، تاکنون، این روش تاکنون نامطمئن نشان داده است زیرا خطر ایجاد تومور بعد از پیوند وجود دارد. برای نشان دادن این مطلب، محققین برای اولین بار سلول های بنیادی جنینی موشی تمایز نیافته را با میتومایسین C پیش تیمار کردند. این دارو قبلا برای درمان سرطان تجویز می شد و مانع از همانند سازی DNA و تکثیر خارج از کنترل سلول می شود. محققین از مدل موشی پارکینسون استفاده کردند و ان ها را در سه گروه قرار دادند: گروه اول کنترل بود، گروه دوم موش هایی بودند که پیوند سلول های بنیادی پیش تیمار نشده با میتومایسین C را دریافت کردند و گروه سوم، سلول های بنیادی تیمار شده با میتومایسین C را دریافت کردند. بعد از تزریق 50000 سلول بنیادی تیمار نشده، موش های گروه دوم در عملکرد حرکتی شان بهبودی هایی را نشان دادند اما همه آن ها بین سه تا هفت هفته بعد مردند و در آن ها تومورهای درون مغزی نیز ایجاد شد.اما در موش های گروه سوم، علایم پارکینسون بهبود یافت و آن ها تا انتهای دوره مشاهده ای 12 هفته ای زنده ماندند و هیچ گونه توموری نیز در آن ها شکل نگرفت، چهار عدد از این موش ها به مدت 15 هفته تحت نظر بودند و در آن ها هیچ علایمی از بیماری مشاهده نشد. هم چنین این محققین دریافتند که پیش تیمار سلول های بنیادی با میتومایسین C موجب می شود که میزان ترشح دوپامین در این سلول ها بعد از تمایز آزمایشگاهی تا چهار برابر افزایش یابد. به نظر می رسد این استراتژی ساده یعنی تیمار سلول های بنیادی پرتوان با یک داروی ضد سرطانی قبل از پیوند می تواند هم بی خطر باشد و هم راندمان بهتری داشته باشد.

پایان مطلب/