به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress،  اغلب محیط کشت های عصبی که در حال حاضر در in vitro استفاده می شوند، شامل محیط کشت DMEM،نوروبازال و یا مخلوطی از هر دو هستند. برخلاف آن، آزمایشگاه هایی که تکنیک های الکتروفیزیولوژیک مانند patch clamping یا تصویربرداری کلسیمی را انجام می دهند از محیط مایع مغزی نخاعی مصنوعی(aCSF) استفاده می کنند. اخیرا محققین در انستیتو سالک، سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) را برای مدل سازی بیماری های نورولوژیک انسانی استفاده کرده اند و در این راستا از تکنیک های الکتروفیزیولوژیک را برای تست DMEM و نوروبازال و به منظور تعیین اثر آن ها روی فعالیت پایه مغزی استفاده کرده اند. آن ها با شگفتی کشف کرده اند که اگرچه این ها محیط های کشت کلاسیک هستند، آن ها قویا بسیاری از ویژگی های نوروفیزیولوژیک حیاتی را تغییر می دهند. در مطالعات مقدماتی این محققین تمام محیط کشت های تجاری را مورد تست قرار دادند و متوجه شدند که هیچ کدام از آن ها به اندازه aCSF فعالیت الکتروفیزیولوژیک را حمایت نمی کند. با این حال حتی با اضافه کردن مکمل های مختلف، این محیط کشت نیز نمی تواند محیط کشت را بیش از یک یا دو روز حفظ کند. برای فائق آمدن بر این چالش ها محققین در نهایت توانستند محیط جدیدی برای حمایت عملکرد نورون ها ایجاد کنند که BrainPhys نام دارد و تمایز و فعالیت الکتروفیزیولوژیک را بهبود می بخشد، کشت in vitro طولانی مدت را حمایت می کند و شرایط فیزیولوژیک مغز زنده را تقلید می کند و اجازه ارزیابی فعالیت الکتروفیزیولوژیکی را می دهد.

پایان مطلب/