به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress،  شواهد اخیر پیشنهاد کننده تمایل سلول های بنیادی عصبی برای ماندن در مجاور سطح پوشاننده اپاندیمال در امتداد محور سیستم عصبی مرکزی است. برمبنای ارتباط نورواناتومی و ظرفیت ترمیمی در تکوین جنینی، محققین بافت پلاکود عصبی مشتق از میلومننژیوسل را به عنوان یک منبع جدید سلول های بنیادی و پیش ساز عصبی معرفی می کند. طی مطالعه، بافت پلاکود عصبی غیر عملکردی طی یک جراحی ترمیمی میلومننژیوسل از نوزادان برداشته شدند و به وسیله مطالعات in vitro مورد آنالیز قرار گرفتند. برای ارزیابی پتانسیل رده ای، نوروسفیرهای مشتق از پلاکود عصبی در معرض شرایط محیطی مختلف قرار گرفتند. از طریق ارزیابی بیان مارکرهای سلولی PDGFRα و CD15، سلول های پیش ساز اولیگودندروسیتی Sox2+Olig2+ با موفقیت جداسازی شدند. جمعیت سلولی با بیان بالای PDGFRα و CD15، میزان بالایی از ظرفیت خودنوزایی و چندتوانی را نشان دادند. ارزیابی ایمونوفلورسنس نوروسفیرهای مشتق از پلاکود عصبی بیان افتراقی ماکرهای اولیگودندروسیتی CNPase را نشان دادند، در حالی که تمایز به نورون ها و آستروسیت ها نیز مورد توجه قرار گرفت، هرچند میزان این تمایز بسیار پایین بود. برخی یافته ها پیشنهاد می کند که بافت پلاکود عصبی غیر عملکردی مشتق از ترمیم میلومننژیوسل شامل پیش سازهای خودنوزای چندتوان هستند که به طور ترجیحی تمایل به سلول پیش ساز اولیگودندروسیتی دارند و منبع جدید سلولی را برای درمان بسیاری از اختلالات نورولوژیک مانند آسیب های نخاعی ارائه می دهند.

پایان مطلب/