به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در این مطالعه محققین دریافته اند که مسیر HIF-1a می تواند برای شروع رشد طبیعی بافت از دست رفته یا آسیب دیده در موش عمل کند و امکان ترمیم بافت پستانداران را فراهم آورد. مسیر HIF-1a یک مسیر تنظیمم اکسیژن است که در ابتدای تکامل استفاده می شده ولی هنوز هم طی تکوین اولیه مورد استفاده قرار می گیرد. طی 20 سال گذشته این محققین مشاهده کرده بودند که موش های MRL(نوعی نژاد موش) می توانند به طور خودبخود غضروف و سایر بافت ها را بازسازی کنند و این امر آن ها را در بین پستانداران مستثنی می سازد. سال های بعد از این مشاهدات اولیه دکتر Heber-Katz و سایر همکاران بر این باور هستند که مسیر HIF-1a که به سلول ها در شرایط هیپوکسی کمک می کند، ممکن است کلید این توانایی ترمیمی منحصربفرد در این موش ها باشد. در مطالعه حاضر محققین روی پروتئین HIF-1a فوکوس کردند و مشاهده کردند که بیان آن بعد از آسیب موش های MRL به شدت افزایش می یابد. تحت شرایط طبیعی اکسیژن، HIF-1a به وسیله آنزیم پرولیل هیدروکسیلاز تجزیه می شود. به نظر می رسد بتوان با مهار این آنزیم سطح HIF-1a را تثبیت کرد. برای تست این تئوری، محققین در ابتدا بیان HIF-1a را در این موش ها کاهش دادند و مشاهده کردند که ظرفیت ترمیمی این موش ها کم می شود. سپس آن ها نژادی از موش را انتخاب کردند که به طور طبیعی ترمیم انجام نمی داد.  بعد از ایجاد یک آسیب در سوراخ گوش آن ها، آن ها بیان HIF-1a را در آن ها افزایش دادند. موش ها سه بار و طی دوره های پنج روزه مورد تزریق یک داروی مهار کننده پرولیل هیدروکسیلاز قرار گرفتند. بعد از سی روز، محققین مشاهده کرده که حفره گوش ترمیم شد و غضروف مجددا رشد کرد و فولیکول های موی جدید نیز شکل گرفت. علاوه براین، این موش های تیمار شده با دارو، الگویی از تغییرات مولکولی غیر قابل تشخیص از نوعی که در موش های MRL وجود داشت را طی ترمیم و بازسازی در پاسخ به آسیب نشان دادند که ثابت می کرد که HIF-1a هسته مرکزی ترمیم سالم در بافت های آسیب دیده و از دست رفته است. این مطالعه نشان می دهد که برخلاف سایر روش های بازساختی و ترمیم که از سلول های بنیادی استفاده می کنند، این مطالعه نشان می دهد که می توان رشد بافت سالم را از مسیر دیگری نیز ایجاد کرد.

پایان مطلب/