به گزارش بنیان به نقل از نشریه Biomaterial، در این مطالعه، محققین در دانشگاه پوهانگ کره، روش زیست تقلید کننده ای را برای سازه های بافت چربی پرینت شده ایجاد کردند که شامل ماتریکس بافت چربی سلول زدایی شده ای است که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی انسانی را کپسوله کرده اند. آن ها توانستند ساختارهای گنبدی شکل منعطف و دقیقا تعریف شده پرینت شده را با ماتریکس بافت چربی طراحی و مهندسی کردند که خلل و فرج مناسبی داشت و زیستایی سلول ها را بیش از دو هفته امکان پذیر می کند و بدون استفاده از هیچ گونه فاکتور آدیپوژنیک مکملی، موجب القای بیان ژن های آدیپوژنیک می شود. این سازه های ماتریکس بافت چربی پرینت شده ژن های آدیپوژنیک را به شدت بیشتر از ژل های بافت چربی پرینت شده غیر پرینت شده بیان می کنند. آن ها این سازه های بافتی را برای ارزیابی کارایی شان به زیر جلد موش ایمپلنت کردند. این سازه ها التهاب مزمن یا سمیتی را بعد از ایمپلنت القا نکردند، اما نفوذ بافتی مثبت، بازارایی بافتی و تشکیل بافت چریی را حمایت کردند. این مطالعه نشان می دهد که پرینت مستقیم سازه های بافتی گنبدی شکل آنالوگ می تواند روشی امیدوارکننده ای برای ترمیم بافت نرم باشد.

پایان مطلب/