به گزارش بنیان به نقل ازwww.newswise.com، بعد از حمله قلبی ایده آل ترین زمان برای استفاده از سلول درمانی، زمانی است که عروق خونی مسدود شده باز می شوند، زیرا در این زمان قلب در دسترس است. علی رغم پتانسیل درمانی خوب سلول های بنیادی، فرایند بدست آوردن و تزریق مجدد این سلول ها که روزها و هفته ها طول می کشد برای این زمان بهینه بسیار آهسته است. مطالعه ای جدید از روشی تحت عنوان میکروسفیر تراپی استفاده کرده است که مدیریت کردن و تزریق آن راحت تر و سریع تر از سلول های بنیادی است. بعد از حمله های قلبی، باز کردن عروق خونی مسدود شده اواین گام برای درمان قلب است اما احیای خونرسانی برای درمان قلب کافی نیست. کمبود اکسیژن به قلب آسیب می رساند و شروع مجدد جریان خون می تواند این آسیب را تشدید کند. مطالعات نشان داده است که سلول های بنیادی می توانند به طور موثر قلب را حمایت کنند اما نه از طریق ایجاد سلول های جدید، بلکه از طریق آزادسازی پروتئین های ترمیم کننده ای که رشد عروق خونی را افزایش می دهند. پروتئین های خاص می توانند عروق خونی را برای رشد مجدد تحریک کنند اما استفاده مستقیم از این پروتئین ها موثر نیست زیرا خیلی سریع تجزیه می شوند و ذخیره آن ها مشکل است. برای افزایش طول عمر این پروتئین ها، محققین هلندی از ماده زیست تخریب پذیری به نام PolyActive استفاده کردند که پروتئین ها را سالم نگه می دارد و آن ها را از تجزیه شدن حفظ می کند و موجب آزادسازی تدریجی و منظم آن ها می شود. این پروتئین ها می توانند در PolyActive حفظ شوند بدون این که کارایی خود را از دست بدهند. در این مطالعه محققین VEGF را با PolyActive ترکیب کردند تا میکروسفیرهایی را ایجاد کنند و موثر بودن آن ها را در حمله های قلبی القا شده در خوک تست کردند. نتایج نشان داد که این میکروسفیرها سمی نیستندو بیش از 35 روز در قلب باقی می مانند. این درمان موجب کاهش التهاب و افزایش رگزایی شد. با این حال، این درمان عملکرد قلب را بهبود نبخشید و اندازه ناحیه آسیب دیده به دلیل حمله قلبی را نیز کاهش نداد. با این که این روش نیاز به بهینه سازی دارد، این مطالعه نشان می دهد که میکروسفیرتراپی می تواند به طور بالقوه جایگزینی برای سلول درمانی در حملات قلبی باشد.

پایان مطلب/