به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، عضله قلبی بالغ از سلول های تشکیل شده است که کاردیومیوسیت نام دارند. اغلب کاردیومیوسیت ها بعد از حملف قلبی، قادر نیستند که خود را بازسازی یا جایگزین کنند. محققین در این مرکز توانسته اند تکنیک ردیابی رده سلولی جدیدی را طراحی کنند که به آن ها اجازه می دهد که تشخیص دهند که چه سلول هایی قادر به احیای خودشان بعد از آسیب هستند. به نظر می رسد که این سلول ها، سلول های بنیادی نیستند اما به عنوان یک کاردیومیوسیت تخصص یافته یا سلول ها عضلانی قلبی قادر به تقسیم هستند. این در حالی است که اغلب کاردیومیوسیت ها قادر به تقسیم نیستند. مطالعات پیشین نشان داده است که محیط پر اکسیژنه قلب مانع از تقسیم سلول های عضلانی قلبی می شود. به همین دلیل محققین استدلال کردند که سلول هایی که تقسیم می شوند باید در محیط کم اکسیژن و تحت هیپوکسی باشند. آن ها تکنیکی را برای شناسایی و ردیابی رده سلولی هیپوکسیک طراحی کرده اند که از برمبنای یک پروتئین پاسخ دهنده به هیپوکسی به نام Hif-1 الفا طراحی شده است. این تکنیک به آن ها در شناسایی سلول های تکثیر شوند درون قلب کمک می کند. اگر محققین موفق شوند که این جمعیت سلولی را در آزمایشگاه تکثیر کنند و یا منجر به تقسیم بیشتر آن ها شوند، می توانند سلول های عضلانی جدیدی را بسازند. محققین دریافته اند که ریزمحیط های هیپوکسیک همراه با تکثیر سلولی در سرتاسر عضلات قلب پراکنده می شوند. آن ها دریافته اند که نرخ تشکیل سلول های جدید از این سلول های هیپوکسیک سالانه 0.3درصد تا یک درصد است.

پایان مطلب/