به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، این مطالعه جدید که بخشی از آن به وسیله پروژه PLURIMES و تحت اعتبار EU صورت گرفت، دستاوردهای موفقیت آمیزی را در ایجاد سلول های عضلانی در آزمایشگاه داشته است. در این مطالعه محققین از سلول های بنیادی استفاده کرده اند و ایجاد فیبرهای عضلانی به اندازه یک میلی متر کرده اند که قادر به انقباض و تکثیر در مقادیر انبوه هستند. آن ها امیدوار هستند که این روش جدید مدل بهتری را برای مطالعه بیماری ها و تست گزینه های درمانی جدید فراهم کند. این پروژه فوکوس ویژه ای روی سلول های بنیادی پرتوان دارد که تفریبا پتانسیل تمایز به همه سلول های بدن را دارند. محققین براین باورند که مهار ظرفیت تمایز این سلول ها(به کنترل درآوردن) می تواند در نهایت منجر به درمان های جدید برای بسیاری از بیماری های تحلیل برنده از جمله دیستروفی شود. چیزی که این پروؤه را تاحدی بلندپروازانه می کند این واقعیت است که به صورت هدفمند برای بافت های عضله، غضروف و استخوان انجام می گیرد. اگرچه بافت عضلانی اسکلتی یکی از فراوان ترین بافت ها در بدن است، تولید مقادیر انبوه از آن در آزمایشگاه با مشکل مواجه است. هدف از این پروژه که با مشارکت مهندسین ژنتیک و زیست شناسان تکوینی صورت می گیرد ایجاد یک پلت فرم زیست مهندسی است برای هدایت سلول های بنیادی پرتوان به سمت کلاس خاصی از سلول ها است. برای رسیدن به این مطلب، این پروژه یک مجموعه از ریپورترهای فلورسنس را استفاده کرده است که از آن ها می توان برای ردیابی سلولی و آنالیز دقیق استفاده کرد. این روش ها با آخرین دستاوردهای زیست مهندسی ترکیب خواهد شد تا یک سیستم کشت خلاقانه و بهینه را ایجاد کند. مجموع این عوامل محققین را قادر خواهد ساخت که ارزیابی کاملی از ظرفیت سلول های بنیادی پرتوان برای بلوغ آن ها به عضلات اسکلتی، استخوان و غضروف داشته باشیم.

پایان مطلب/