تاریخ انتشار: یکشنبه 25 مرداد 1394
اطلاعاتی جدید در مورد منشا مولکولی بیماری پارکینسون

  اطلاعاتی جدید در مورد منشا مولکولی بیماری پارکینسون

همان طور که بیماری پارکینسون در افراد پیشرفت می کند، آن ها دچار یک دوگانگی گیج کننده در مغزشان می شوند. در این افراد یک دسته از نورون ها دژنره می شوند و این در حالی است که جمعیت نورونی مشابهی از آن ها به ناحیه آسیب می روند. علت این تفاوت چیست؟ جواب به این سوال می تواند راه را برای جلوگیری و درمان این بیماری هموار کند.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، محققین در دانشگاه راکفلر می گیویند که آن ها با استفاده از یک استراتژی جدید، تغییرات مولکولی را شناسایی کرده اند که منجر به از دست رفتن این نورون ها می شود. آن ها دو پروتئین را شناسایی کرده اند که مشخص شده است با اثر تنظیم ژنی شان، نقش محافظت کننده برای مجموعه ای از نورون ها دارند که تحت تاثیر این بیماری قرار گرفته اند. درون یک سلول در حال مرگ، سطح صدها پروتئین تغییر می کند. برخی از این تغییرات علت هستند و برخی دیگر معلول!. در این مطالعه محققین دریافته اند که چه چیز موجب مرگ سلولی بین نورون ها می شود. پارکینسون با لرزش دست ها شروع می شود و رفته رفته با پیشرفت خود عوارض دیگری را نیز نشان می دهد. این وضعیت بد به دلیل از دست رفتن پیشرونده نورون های موجود در منطقه جسم سیاه مغز میانی است که در تولید دوپامین نقش دارد. فقدان دوپامین موجب عدم کنترل مناسب حرکات در پارکینسون می شود. برخی از عوارض نیز در نورون های تولید کننده دوپامین در منطقه مجاور جسم سیاه به نام منطقه تگمنتال شکمی اتفاق می افتد. محققین با استفاده از تکنولوژی های جدید به بررسی تغییرات مولکولی در این دو منطقه پرداختند. آن ها در مطالعات شان به دو مولکول رسیدند: پروتئین های SATB1 و ZDHHC2 که در نورون های دوپامینرژیک ناحیه جسم سیاه بیش از منطقه تگمنتال شکمی وجود دارند. زمانی که محققین فراوانی این مولکول های را در مغز موش های طبیعی کم کردند، آن ها سریعا عوارض بیماری پارکینسون را نشان دادند. این یافته ها تفکر غالب در مورد ریشه بیماری پارکینسون را به چالش می کشد: تفکر قبلی بیان می داشت که منطقه تگمنتال شکمی دارای مجموعه ای از فاکتور های حفاظت کننده علیه پارکینسون است که در جسم سیاه دیده نمی شود. اما برخلاف انتظار، این مدل اخیر نشان می دهد که دو پروتئین مذکور(SATB1 و ZDHHC2) موجب حفاظت جسم سیاه می شوند. از آن جایی که دوپامین و متابولیت هایش سمی هستند، محققین تصور می کنند که این دو پروتئین این نورون های حساس را از مرگ سلولی مراقبت می کنند. کشف این دو پروتئین می تواند راه را برای ایجاد درمان های جدید هموار کند.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه