به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، محققین در دانشگاه ویرجینیا اثر سلول های شبه هپاتوسیتی مشتق از سلول های بنیادی را در مدل جانوری زنوپیوند نارسایی حاد کلیوی بررسی کرده اند. آن ها برای ایجاد مدل کشنده نارسایی حاد کلیوی در رت ها از تزریق درون صفاقی د-گالاکتوزآمین استفاده کردند و به دنبال آن سلول های بنیادی پرتوان القایی انسان، سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی و سلول های iPSC انسانی ترکیب شده با سلول های اندوتلیالی به سلول های شبه هپاتوسیتی تمایز یافتند و به طحال رت مدل شده برای نارسایی حاد کلیوی پیوند شدند. مدل کشنده و قابل تکراری از نارسایی حاد کلیوی ایجاد شد که احتمال مرگ آن ظرف مدت سه روز 90 درصد بود. در مقایسه با گروه کنترل میزان بقای رت هایی که مورد سلول درمانی با سلول های شبه هپاتوسیتی قرار گرفته بودند بالاتر بود. میزان آلبومین ظرف مدت سه روز در خون بیش از نیمی از رت ها مشاهده شد. تنها در رت هایی که با ترکیب iPSCو سلول های اپی تلیالی پیوند شده بودند تا 14 روز بعد از پیوند میزان آلبومین در خون شان قابل تشخیص بود. سلول های شبه هپاتوسیتی پیوند شده در کبد آسیب دیده رت نیز مشاهده شدند این در حالی است که سلول های اپی تلیالی تنها در طحال قابل مشاهده بودند. به نظر می رسد که پیوند سلول های شبه هپاتوسیتی مشتق از سلول های بنیادی بقا را افزایش می دهد و ترشح آلبومین را نیز بهبود می بخشد.

پایان مطلب/