به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در مغزمان، ما دارای یک ساعت درونی غالب هستیم که هسته سوپراکیاسماتیک نام دارد و ریتم های سیرکادین را تولید و کنترل می کند. این ساعت درونی ما به طور منظم reset می شود تا بتواند با زمان محیطی خارج هماهنگ شود. زمانی که افراد با یک تغییر ناگهانی مواجه می شوند، یک ناهماهنگی بین ساعت درونی و سیکل روشنایی-تاریکی محیط بیرونی بوجود می آید. فرد این تغییر ناگهانی را به طور مرتب تجربه می کند تا این که در نهایت ساعت درونی مان خودش را reset می کند تا با محیط جدید وفق پیدا کند. محققین با شناسایی نقش های تنظیمی پروتئینی به نام GRK2 دریافته اند که چگونه ساعت هسته سوپراکیاسماتیک در مغز در سطح مولکولی عمل می کند . در این مطالعه محققین دریافته اند که GRK2 به فراوانی در هسته سوپراکیاسماتیک و در تمام فازهای سیکل سیرکادین بیان می شود. محققین در این مطالعه از موش ها استفاده کردند که ریتم سیرکادین شان مانند انسان است. ان ها دریافتند که در موش های فاقد GRK2 در مقایسه با گروه کنترل، رفتار ریتم سیرکادینی طول کشیده دارند و پاسخ آن ها به روشنایی مختل می شود و مدت زمانی که طول می کشد که آن ها نسبت به تغییرات ناگهانی سازش یابند نیز طول می کشد. این مطالعه نشان می دهد که GRK2 نسخه برداری ژنتیکی PERIOD1 را سرکوب می کند و انتقال PERIOD1 و PERIOD2 به هسته سلولی نیز مهار می شود. اگر این انتقال مهار شود، عملکرد ساعت به طور درست صورت نمی گیرد. این مطالعه اطلاعات جدیدی به یافته های مولکولی مرتبط با ساعت سیرکادین اضافه می کند و پیشنهاد می کند که GRK2 اثر مهمی روی سرعت ساعت، دامنه و تنظیم ساعت سیرکادین دارد.

پایان مطلب/