به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این مطالعه که روی مدل موشی و سلول های انسانی صورت گرفته است نشان داده است که هورمون مقابله با استرس که به وسیله مغز آزاد می شود موجب تولید اجزای پروتئینی می شود. این قطعات پروتئینی که بتا آمیلوئید نامیده می شوند به یکدیگر متصل می شوند و شروع به دژنراسیون مغز می کنند که منجر به بیماری آلزایمر می شود. بیماری آلزایمر، بیماری است که تحت تاثیر ژنتیک، شیوه زندگی و فاکتورهای محیطی قرار دارد. در این مطالعه محققین دریافته اند که استرس موجب آزادسازی هورمونی به نام فاکتور آزاد کننده کورتیکوتروپین یا CRF در مغز می شود. در عوض، این هورمون هم تولید بتا آمیلوئید را افزایش می دهد که همان طور که گفتیم تجمع آن ها منجر به ایجاد آبشاری از فرایندهای دژنراتیو می شود که در نهایت آلزایمر را ایجاد می کند. مطالعات حیوانی نشان داد که موش هایی که در معرض استرس حاد بودند میزان بیشتری از پروتئین مرتبط با آلزایمر را در مغزشان داشتند. هم چنین برای درک بهتر این که چگونه CRF میزان پروتئین های مرتبط با آلزایمر را افزایش می دهد، محققین نورون ها را با CRF تیمار کردند و مشاهده کردند که مقدار پروتئین های آمیلوئید به میزان معناداری افزایش یافت. این مطالعه پیشنهاد می کند که تعدیل فاکتورهای محیطی مانند استرس می تواند روشی برای کاهش بیماری آلزایمر باشد و می توان با استفاده از داروهای هدفمندی که بتوانند گیرنده CRF را مهار کنند به کاهش این بیماری کمک کرد.

پایان مطلب/