به گزارش بنیان به نقل ازnews-medical.net، این روش که به موجب آن چند میکرولیتر از مایع حاوی دارو به ریه چکه می کند، به صورت یک نوار نازک در نقطه از پیش تعیین شده از مجاری ریوی است که به صورت موضعی جذب می شود و درمان موثرتری را برای بیماری های ریوی فراهم می کند. ریه ها به بسیاری از بیماری ها از جمله فیبروز کیستیک و سرطان مستعد هستند و در حال حاضر داروهایی که برای درمان آن ها استفاده می شود به صورت داروهای خوراکی یا استنشاقی است. برای این که پزشکان بتوانند نتیجه مناسبی را برای درمان موضعی یک عارضه ریوی بدست آورند ناچارند مقادیر زیادی از دارو را برای بیمار تجویز کنند که خود موجب عوارض جانبی در سایر اندام های بدن می شود. این بیماری های ریوی اگر بتوانیم داروها را به صورت موضعی و در محل آسیب برای آن ها استفاده کنیم، می توانند به طور موثرتری درمان شوند. محققین می گویند که این روش که آن ها استفاده کرده اند و چند میکرولیتر مایع حاوی دارو را مورد استفاده قرار می دهد می تواند از غلظت های قابل پیش بینی و محاسبه شده، دقیقا در جایگاه هدف استفاده کند و در نتیجه مقدار داروی مورد نیاز برای درمان موثر را کاهش داده و موجب عوارض جانبی کمتر شود. مشکلی که محققین با آن مواجه هستند این است که سیستم تنفسی دارای پیچیدگی هایی ساختاری است که روی تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن نیز تاثیر می گذارد. در واقع این ساختار از ابتدای شروع در دهان تا آلوئول ها دائما در حال تغییر است و جریان هوا نیز شدیدا تحت تاثیر این ساختار قرار دارد. با مطالعه ستون های مایع در لوله های شیشه ای ، محقققین مدل ریاضی را ارائه دادند که فرایند انتقال مایع را در هر منطقه از درخت مجاری هوایی(انشعابات) توضیح می دهد. این مدل برای تعیین حجم مایع و پارامترهای  تهویه برنامه ریزی شده برای انتقال به منطقه خاص ریه ها مورد استفاده قرار گرفت. این مدل پیش بینی کننده با نشان دادن رسوب هدفمند نوار مایع در ریه های در حال تهویه و با استفاده از روش های تصویربرداری نشان داده شد. القای مایع برای ارائه سورفکتانت های ریوی در نوزادان نابالغی که نمی توانند مقادیر مناسب سورفکتانت تولید کنند مورد استفاده قرار گرفت و موجب تنفس طبیعی آن ها شد. این امر نشان دهنده کاربرد درمانی بالای این روش است هرچند مکانیسم عمل هنوز به خوبی شناخته نشده است.

پایان مطلب/