به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین در دانشگاه مونیخ توانسته اند با استفاده از مدلی برای سیستم خون ساز، به طور دقیق تعیین کنند که چه مسیرهای سیگنالینگی برای خودنوزایی سلول های بنیادی خونی ضروری هستند. در این میان ارتباط تعاملی با سلول های بافتی اطراف در مغز استخوان نقش تعیین کننده دارد. خون ما به وسیله سلول های بنیادی خون ساز در مغز استخوان تولید می شود. در مورد سلول های بافت مغز استخوان، این سلول ها در ریزمحیطی به نام نیچ قرار دارند. تا زمانی که بدن در شرایط سلامتی قرار دارد، این سلول های بنیادی در یک حالت standby قرار دارند و در صورتی که به دلیل بیماری یا سانحه فرد مقداری خون از دست بدهد و سیستم خونی فرد نیاز به تقویت شدن داشته باشد این سلول های بنیادی فعال می شوند و سلول های خونی مورد نیاز را می سازد و همزمان ویژگی خودنوزایی آن ها موجب می شود که خزانه سلول های بنیادی نیز تهی نشود. این سوئیچ با فرایند ارتباطی پیچیده ای بین سلول های بنیادی و سلول های بافتی اطراف همراه است که پیش از این زیاد به آن پرداخته نشده بود. در این مطالعه محققین به بررسی این مطلب پرداخته اند که چه سیگنالینگ های بافتی برای حفظ و عملکرد سلول های بنیادی ضروری هستند و چه سیگنال های مربوط به سلول های بنیادی خون ساز روی ریز محیط اثر می گذارد. آنالیزها و مدل های بیوانفورماتیکی که این محققین بدست آوردند حاکی از وجود یک لوپ فیدبک در کل این سیستم بود به نحوی که در یک حالت هشدار، در ابتدا سلول های بنیادی روی رفتار سلول های نیچ اثر می گذارند و در عوض اثر آن ها روی سلول های بنیادی موجب شروع خودنوزایی آن ها می شود!. یافته های این مطالعه تصویر واضحی را نشان می دهد: سلول های بنیادی مواد سیگنالینگی را منتشر می کنند که موجب القای سلول های بافت پیرامون برای آزادسازی فاکتور رشد بافت پیوندی(CTGF) می شود. این امر برای نگهداری سلول های بنیادی از طریق خودنوزایی می شود. در غیاب این فاکتور، سلول های بنیادی پیر می شوند و نمی توانند جایگزین شوند. یافته های این مطالعه می تواند امیدی برای درمان لوکمیا باشد که در آن سلول های بنیادی بیش فعال هستند و به طور کنترل نشده تقسیم می شوند.

پایان مطلب/