تاریخ انتشار: شنبه 23 آبان 1394
ساخت مدل پیوندی برای سازه های پرینت شده سه بعدی

  ساخت مدل پیوندی برای سازه های پرینت شده سه بعدی

زیست مهندسین در دانشگاه Rice‌و جراحان در دانشگاه پنسیلوانیا با استفاده از قند، سیلیکون و پرینتر سه بعدی ایمپلنتی را ایجاد کرده اند که دارای شبکه پیچیده عروق خونی است و می تواند نشان دهنده آینده امیدوارانه تولید جایگزین های بافتی باشد.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این مطالعه می تواند روشی را ارائه کند که یکی از بزرگترین چالش های موجود در زمینه طب ترمیمی را حل کند: چگونه اکسیژن و مواد غذایی را به همه سلول های موجود در اندام مصنوعی یا ایمپلنت بافتی که قرار است قبل از جراحی روزها و هفته ها در آزمایشگاه رشد کنند، برسانیم. این محققین می گویند که مشکلی که در مهندسی بافت های مصنوعی بزرگ مانند کبد و کلیه ها وجود دارد، زنده نگه داشتن سلول ها در آن ها است. این مهندسین معمولا به توانایی خود بدن در ایجاد عروق یا همان رگزایی تکیه دارند. به نحوی که آن ها داربست های مهندسی بافت شده را پیوند می زنند و منتظر می مانند تا عروق خونی از بافت مجاور به این سازه های مهندسی شده نفوذ کنند. از آن جایی که چنین فرایندی می تواند هفته ها طول بکشد عمق این سازه ها اغلب به دلیل هیپوکسی منجر به مرگ سلولی و عدم کارایی مناسب می شود. دکتر میلر و همکاران در این مطالعه درصدد برآمدند که به نحوی با استفاده از سازه های پرینت شده سه بعدی، شریان های میزبان را به سازه متصل کنند تا بلافاصله جریان خون برقرار شود. به همین دلیل آن ها به یک ورودی و خروجی های عروقی نیاز داشتند که بتوانند به طور مستقیم به شریان ها و سیاهرگ ها متصل شوند. با توجه به این مطلب، آن ها از پرینتر سه بعدی استفاده کردند تا بتوانند فیلامنت های منفرد شیشه قندی را به صورت یک لایه درآورند. زمانی که قند سفت شد. آن را درون یک قالب قرار دادند و در ژل های سیلیکونی قرار دادند. زمانی که ژل بسته شد، میلر و همکاران قندها را حل کردند و چیزی که باقی ماننده شبکه ای از کانال های ریز درون سیلیکون بود. شاید این سازه شبیه عروق خونی طبیعی نباشد اما برخی از ویژگی های کلیدی آن ها را برای جراحان تامین می کند. این سازه دارای ورودی و خروجی است که حدود یک میلیمتر قطر دارد. محققین این سازه ها را در مطالعات جانوری تست کردند و با استفاده از تکنولوژی های تصویربرداری مشاهده کردند که خون در این سازه ها جریان پیدا می کند و فشار درون این سازه ها هم در حد شرایط فیزیولوژیک است. این مطالعه اولین گام را به سمت ایجاد مدل های پیوندی برای مهندسی بافت عروقی برداشته شده است.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه