به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، پیوند سلول های بنیادی به پزشکان اجازه می دهد که دوزهای بالاتری از شیمی درمانی را تست کننند. با این حال، احتمال این که این سلول های بنیادی به وسیله بدن رد شوند بسیار بالاست و بسیاری از بیماران دچار بیماری  پیوند علیه میزبان یا GVHD می شوند. در این مطالعه جدید محققین موفق شده اند با استفاده از پیش تیمار بیماران با آنتی بادی های مشتق از جانوران به نام گلوبین ایمنی لنفوسیت T ضد انسانی(ATG) تا حد زیادی احتمال رد پیوند را در بیماران کاهش دهند. محققین می گویند استفاده از ATG موجب می شود که خطر اختلالات بعد از پیوند سلول های بنیادی کاهش پیدا کند و این در حالی است که شانس عفونت یا عود مجدد لوکمیا نیز افزایش پیدا نمی کند. در مطالعه ای که این محققین در دانشگاه هامبورگ انجام دادند. استفاده از 169 بیمار در این مطالعه و مراقبت های دو ساله از این بیماران نشان داد که در گروهی که تحت تیمار با آنتی بادی ATG قرار گرفته بودند تنها 32 درصد بیماران مبتلا به GVHD شدند اما در گروهی که با آنتی بادی تیمار نشده بودند 69 درصد بیماران دچار GVHD‌شدند. با توجه به آن چه گفته شد به نظر می رسد که مداخله درمانی با استفاده از ATG‌می تواند با کاهش عوارض جانبی شدید و تهدید کننده حیات GVHD، کیفیت زندگی بیماران را افزایش دهد و این در حالی است که هیچ گونه کاهش در کارایی پیوند سلول های بنیادی ایجاد نمی کند.

پایان مطلب/