به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، مقایسه 9 تومور از بیماران جوان(میانگین 31 سال) و 9 تومور از بیماران پیر( میانگین 73 سال) نشان داده است که بین بیماران پیر و جوان مبتلا به سرطان کلورکتال تفاوت های ژنتیکی وجود دارد. در حالی که نرخ کلی سرطان کلورکتال در حال کاهش یافتن است اما میزان وقوع این سرطان در بین جوان ها در حال افزایش یافتن است. مطالعات قبلی نشان داده است که سرطان کلورکتال در بیماران جوان تر از 50 سال در مقایسه با بیماران پیرتر،  بیشتر تمایل به تهاجمی شدن دارد. در این مطالعه جدید محققین دانشگاه کلرادو به بررسی ریشه های ژنتیکی این اختلاف پرداختند.

آن ها نشان دادند که در بیماران جوان 141 ژن در این نمونه ها بیان بالایی دارند و این در حالی است که برای نمونه های مربوط به بیماران پیر تعداد این ژن ها 42 مورد بود. نتایج نشان داد در مورد بیماران جوان، بسیاری از این ژن ها در مسیرهای سیگنالینگ ERBB2، NOTCH3 و CAV1 دخیل هستند که منجر به تکثیر سلولی شدید مرتبط با سرطان می شوند. برعکس، در مورد بیماران پیر، ژن های با بیان بالا در مسیرهای CDX2، HGMB3 و EPHB2 در تکثیر سلولی دخیل نیستند بلکه بیشتر موجب تمایز سلول ها می شوند و در نتیجه این سلول ها ویژگی های شبه سلول های بنیادی شان را از دست داده و به سلول های تخصص یافته تبدیل می شوند. وجود مقادیر بالای ERBB2‌یا Her2/neu‌در نمونه های مربوط به بیماران جوان می تواند هدف مناسبی برای داروهایی باشد که مورد تایید FDA قرار دارند و این ژن خاص را هدف قرار می دهند. محققین در صدد هستند با بررسی این یافته ها در نمونه جمعیتی بزرگ تر ضمن اعتبار بخشیدن به این داده ها به دنبال راهکار درمانی جدیدتری برای بیماران باشند.

پایان مطلب/