به گزارش بنیان به نقل ازstem-cells-news، این محققین می گویند که ما سلول های بنیادی متعهد شده انسانی را در مرحله ای مناسب از تکوین جنین موشی در رحم به درون جنین وارد کردیم و این سلول های با بافت های در حال تکوین ادغام شدند. این اولین گام به سمت تولید موش هایی است که سلول های انسانی مرتبط با بیماری در بافتی خاص را حمل می کنند.   این کایمرای موشی- انسانی تولید شده می توانند گامی مهمی در مطالعات بیماری ها باشد. تاکنون با ایمپلنت کردن سلول های توموری به موش، محققین بارها به مطالعه سرطان پرداخته اند اما این روش نمی تواند به درستی اطلاعاتی را در مورد چگونگی شروع و پیشرفت سرطان ارائه دهد. بیماری های پیچیده با ماندگاری بالا نیز بارها با استفاده از سلول های بنیادی پرتوان القایی مشتق از بیمار مدل سازی شده اند اما کشت کوتاه مدت این سلول ها در آزمایشگاه نمی توانند این فرایند طویل در بیماری زایی این بیماری ها را توصیف کند. برای حل این مشکل، محققین سلول های بنیادی پرتوان القایی و سلول های ستیغ عصبی مشتق از سلول های بنیادی جنینی انسان را به جنین های موش در رحم تزریق کردند. آن ها براین باور بودند که در صورت موفقیت آمیز بودن این عمل، سلول های ستیغ عصبی می توانند تمایز یافته و با جنین موشی ادغام شوند. سلول های ستیغ عصبی، سلول هایی چند توان هستند که توان مهاجرتی بالایی دارند و در طی تکوین جنین می توانند رده ها محدودی از جمله سیستم عصبی محیطی و ملانوسیت ها تبدیل شوند. سلول های ستیغ عصبی نشان دار شده با GFP، الگوهای مهاجرتی مشابهی با شرایط طبیعی را نشان می دهد و حدود 27 درصد جنین هایی که مورد پیوند این سلول های ستیغ عصبی نشان دار قرار گرفته بودند، وجود این سلول های نشان دار شده را در جنین ها کایمرا نشان دادند. زمانی که سلول های ستیغ عصبی به موش سفید فاقد رنگدانه پیوند شدند، موهای رنگدانه داری حاصل شد که از این سلول های ستیغ عصبی اهدایی بوجود آمده بودند که نشان دهنده الحاق شدن مناسب این سلول های ستیغ عصبی به جنین های موشی بود. گام بعدی این مطالعه دستکاری موش و یا سلول های انسانی تزریق شده به منظور ایجاد شرایط انطباقی بهتر بین میزبان و سلول های انسانی اهدایی است.

پایان مطلب/