به گزارش بنیان به نقل ازstem-cells-news، سلول های بنیادی مزانشیمی نوعی از سلول های بنیادی هستند که در طیف وسیعی از بافت ها مانند مغز استخوان، خون، بند ناف، پوست، بافت چربی و ... وجود دارند و قادر به تولید انواع مختلف سلول های تمایز یافته در بدن هستند. برای مثال آن ها می توانند به سلول های غضروفی، سلول های استخوانی و سلول های چربی تمایز یابند. در این مطالعه محققین حساسیت سلولی به اثر نظارتی(bystander effect) را مورد مطالعه قرار داده اند. منظور از bystander effect، اثری است که روی سلولی که در مجاورت سلول مستقیما اشعه دیده است مشاهده می شود. به این منظور آن ها گروهی از رده های سلول های توموری و سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از استرومای بند ناف را مورد استفاده قرار دادند و سلول های بنیادی مزانشیمی را با استفاده از رادیودرمانی فعال کردند. آن ها براین باورند که سلول های بنیادی مزانشیمی پتانسیل بالایی برای درمان سرطان دارند و این امر آن ها را قادر می سازد که در بافت توموری مدفون شده و به طور مستقیم یا غیر مستقیم با استفاده از اشعه فعال شده و سیتوکین و سایر پروتئین های سرکوب کننده تومور را ترشح کنند. این امر به طور معناداری مکانیسم های کنترلی اشعه یونیزه کننده اعمال شده روی تومورها را بهبود می بخشد. تست این مطالعه در مدل موشی سرطان نشان داد که ترکیب رادیودرمانی با سلول های بنیادی مزانشیمی موجب می شود که هم سلول های اشعه دیده و هم آن هایی که در فاصله خاصی از مکان اشعه درمانی قرار دارند، رشدشان کاهش یافته و دچار مرگ سلولی شوند.

پایان مطلب/