به گزارش بنیان به نقل ازstem-cells-news، برای اولین بار محققین توانسته اند این گام حیاتی(تخصصی شدن) را در آزمایشگاه نشان دهند.

 تقریبا هر کسی می داند برای این که یک جنین شکل بگیرد، یک سلول باید به صورت چندین سلول سازماندهی شود اما ریزمحیط این فرایند به خوبی شناخته نشده است. به همین دلیل محققین در U. ofI. درصدد برآمدند دریابند چگونه سلول ها می توانند به صورت اندام ها و ساختارهای سازمان یافته در آیند. آن ها دریافته اند که این فرایند به صورت تصادفی نیست و قوانین بیولوژیکی پشت پرده این ماجرا است.

طی تکوین جنینی، همه بافت ها و اندام های تخصص یافته از توپ کوچکی از سلول های بنیادی بوجود می آیند. ابتدا سلول های عمومی این توپ کوچک به صورت رده های سلولی مجزایی در می آيند که آن ها را لایه های زایا می نامند و هر کدام قادرند به بافت ها و ساختارهای مشخصی در بدن تکوین یابند. این اولین گام حیاتی است که محققین باید آن را در آزمایشگاه نشان دهند. تاکنون کسی نتوانسته است سلول ها را برای تشکیل سه لایه مجزای جنینی به صورت صحیح القا کند(اندودرم در مرکز، مزودرم در وسط و اکتودرم در بیرون). این بزرگ ترین مشکلی است که در استفاده از سلول های بنیادی برای طب بازساختی است.

اما در این مطالعه جدید وانگ و تیم تحقیقاتی اش نشان داده اند که با استفاده از سلول های بنیادی جنینی موش، نه تنها بوجود آوردن سه لایه زایا مجزا امکان پذیر است بلکه می توان با ترکیب از زمان بندی، فاکتورهای شیمیایی و محیط مکانیکی صحیح براحتی به این دستاورد رسید. آن ها از رده های سلولی استفاده کردند که با رنگ های فلورسنس مختلف نشان دار شده بودند و زمانی که به لایه های زایای مختلف تبدیل شدند، محققین براحتی می توانستند آن ها را ردیابی و مونیتور کنند. آن ها این سلول های بنیادی را درون ماتریکسی از ژل بسیار نرم قالب گیری کردند و سعی کردند که ویژگی های رحم را برای آن ها تداعی کنند. آن ها دریافتند که چندین نیروی مکانیکی نقش مهمی را در سازماندهی و تمایز سلول های بنیادی ایفا می کنند که از جمله آن ها می توان به سفتی و نرم ژل(رحم)، نیرویی که سلول ها روی هم اعمال می کنند و پروتئین های ماتریکس خارج سلولی اشاره کرد که به عنوان داربستی برای سلول ها عمل می کنند. با رسیدن به این دستاورد، محققین درصدد هستند که کارایی تکنیک مورد استفاده شان را بهبود ببخشند و بدین ترتیب فاصله بین سلول های بنیادی و مهندسی بافت را به نوعی از بین ببرند.

پایان مطلب/