به گزارش بنیان به نقل ازstem-cells-news، دکتر رودولف یانیش سرپرست تیم تحقیقاتی در انستیتو Whitehead می گوید: سطح فاکتورهای بازبرنامه ریزی کیفیت سلول های iPS را تعیین می کند و این در حالی است که تا پیش از این تصور می شد که میزان این فاکتورها تاثیری روی کیفیت این فرایند ندارد.

 سلول های بنیادی پرتوان القایی با وارد کردن ژن های بازبرنامه ریزی خاصی به سلول های بالغ تولید می شوند و از نظر پرتوانی بسیار شبیه سلول های بنیادی جنینی هستند. از سال 2006 که برای اولین بار محققین سلول های iPS را تولید کردند، محققین زیادی از تکنیک های بازبرنامه ریزی متنوعی استفاده کرده اند که طیف وسیعی از راندمان و کیفیت را نشان داده اند. اگرچه محققین شدیدا تاکید دارند که سلول های iPS در تست های تکوینی ویژگی هایی مشابه سلول های بنیادی جنینی را نشان می دهند اما گزارش های اخیر حاکی از وجود تفاوت های مولکولی است که می تواند روی پتانسیل تکوینی تاثیر بگذارد و نشان می دهد که این سلول ها کاملا مشابه سلول های بنیادی جنینی نیستند. برای مثال، در مطالعه ای محققین از تکنیکی پیشرفته استفاده کردند و قطعه ای از DNA که حاوی ژن های بازبرنامه ریزی کننده بود را به طور ایمن وارد ژنوم سلول های موش بالغ کردند. در این مطالعه بسیار جالب، سلول های iPS حاصل، در تست های پرتوانی نتایج ضعیفی را نشان دادند و نتوانستند موش بالغی را تولید کنند. این تست، قویترین تست پرتوانی است.

در مطالعه ای دیگر، آن ها جزئیات بازبرنامه ریزی را تغییر دادند، برای مثال آن ها فاکتورهای بازبرنامه ریزی را با تغییر زمان بندی یا ترتیب تیماری عوض کردند و مشاهده کردند که کارایی و راندمان بازبرنامه ریزی تغییر کرد. به طور کلی به نظر می رسد که تغییرات بسیار کوچک منجر به اثرات بسیار عمیق روی بازبرنامه ریزی می شوند. آن ها می گویند تنها زمانی می توان سلول های iPS بسیار کارآمد، با فراوانی بالا و پتانسیل تمایزی بالا تولید کرد که تمامی مراحل بازبرنامه ریزی شبیه مراحل واقعی تکوین صورت گیرد.

پایان مطلب/