به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، زیست شناسان برای درک این که یک سلول چگونه تقسیم می شود یا هورمون یا فاکتورهای رشد و سیگنال دهنده را تولید می کند معمولا از یک استراتژی استفاده می کنند. آن ها نورهای رنگی کوچک را به پروتئین مورد نظرشان می چسبانند و از آن برای ردیابی حرکات و برهمکنش های سلول های زنده زیر میکروسکوپ استفاده می کنند. هر چه آن ها نورهای رنگی بیشتری استفاده کنند، فرایندهای بیشتری را به طور همزمان می توانند ردیابی کنند. برای اولین بار در اوایل دهه نود بود که محققین از پروتئین های فلورسنس به عنوان کدهای رنگی در سلول ها استفاده کردند. آن پروتئین سبز رنگ بود و از یک ژله ماهی فلورسنس مشتق شده بود. در سال های بعد محققین پروتئین هایی با رنگ های دیگر نیز بر مبنای این پروتئین طراحی کردند و در اوایل سال 2000 بود که پروتئین های فلورسنس قرمز را در مرجان ها کشف کردند ولی قادر نبودند تا کنون رنگ فلورسنس قرمز روشن را در سلول ها ایجاد کنند.

اما در مطالعه ای جدید پروفسور دوروس گادلا و همکارانش در دانشگاه آمستردام توانسته اند پروتئین فلورسنس قرمز روشن را به صورت هوشمندانه طراحی کنند. آن ها این پروتئین را mScarlet لقب داده اند و انتظار دارند که بزودی بوسیله محققین سراسر جهان برای مشاهده فرایندهایی مانند تقسیم سلولی کنترل نشده در سرطان و یا تمایز سلول های بنیادی و ... مورد استفاده قرار گیرد.

پایان مطلب/