به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه ای جدید محققین در بیمارستان کودکان لس آنجلس نشان داده اند که توجه به زمان بندی، دوز و جایگاه پرتودرمانی حیاتی است. در مطالعه ای که تحت عنوان Head Start صورت گرفت، محققین از یک رویکرد نوآورانه برای تیمار تومورهای مغزی بدخیم استفاده کردند که شامل شیمی درمانی دوز بالایی است که با تزریق سلول های بنیادی خونی دنبال می شود.  این رویکرد جایگزینی برای پرتودرمانی در کودکان جوان تر است، زیرا عوارض جانبی پرتودرمانی روی مغز در حال تکوین بسیار تعیین کننده است. اگر بعد از این دوره درمانی(شیمی درمانی و سلول درمانی)، بیماری هم چنان به قوه خود باقی ماند یا این که کودک بزرگ تر شد، مورد پرتودرمانی نیز قرار می گیرد. در فاز سه مطالعه Head Strat، تنها 31 کودک از 220 کودکی که پرتودرمانی را دریافت کردند، زیرا هدف این مطالعه کاهش استفاده از پرتودرمانی بود. با این حال، از کودکانی که پرتودرمانی شدند، هشت نفر از آن ها  ناچار به تغییر برنامه درمانی شان شدند. این نقض پروتکل یا تغییر برنامه درمانی، همه در کودکان شش سال به پایین رخ داد.

در واقع والدین و بهیاران خواستار به تاخیر انداختن شروع پرتودرمانی یا کاهش دوز یا ناحیه تیماری بویژه در کودکان بسیار کم سن هستند و این مطالعه نشان می دهد که محدود کردن پرتودرمانی منجر می شود که کودکانی که متحمل چنین پروتکل های درمانی می شوند، شرایط بدتری را تجربه کنند. برای همه بیمارانی که واجد شرایط پرتودرمانی هستند، آن هایی که طبق پروتکل درمان را دریافت می کنند و پرتودرمانی آن ها 11 هفته بعد از ریکاوری از تزریق سلول های بنیادی شروع می شود، میزان بقای کل بهبود قابل ملاحظه ای را نشان می دهد.

پایان مطلب/