تاریخ انتشار: دوشنبه 25 اردیبهشت 1396
نتایجی جالب که ممکن است رویکردهای درمانی که بر مسیر βTGF تکیه دارند را مختل کنند

  نتایجی جالب که ممکن است رویکردهای درمانی که بر مسیر βTGF تکیه دارند را مختل کنند

محققین دانشگاه مونیخ در مطالعه ای جدید توصیف کرده اند که چگونه سلول های سرطان سینه در چالش با یک مهار کننده ریز مولکول که ویژگی های تهاجمی آن ها را هدف قرار می دهد، وارد یک حالت عملکردی می شوند که موجب تهاجمی تر شدن آن ها می شود. این نتایج ممکن است رویکردهای درمانی آینده در مسیر βTGF را مختل کند.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، همان طور که سرطان سینه تکوین می یابد، سلول های توموری نیز شروع به فرار از محدوده طبیعی شان در غدد پستانی می کنند و به بافت های پیرامونی حمله کرده و پراکنده  می شوند. محققین در تلاش هستند که این تهاجم را با تیمار با یک مهار کننده ریز مولکول که گیرنده βTGF نوع یک(TGFBR1) را هدف قرار می دهد، بلوک کنند. TGFBR1 یک پروتئین حیاتی در آبشار پیام رسانی است که منجر به تهاجمی شدن سلول های بنیادی می شود. در واقع محققین در انستیتو تحقیقات سلول های بنیادی مونیخ با انجام این کار، توانستند تنظیم کننده اصلی ژن های دخیل در این فرایند را از شروع یک برنامه سلولی که منجر به رفتار تهاجمی سلول های سرطانی می شود، باز دارند. این تنظیم کننده اصلی Twist1 نام دارد که مدت هاست نقش آن در پیشرفت سرطان سینه شناخته شده است، ولی متاسفانه پروتئینی را تولید می کند که در حال حاضر شرایط برای هدف قرار دادن آن وجود ندارد. بنابراین، محققین درصددند که مسیرهای پیام رسانی دیگری که به Twist1 بستگی دارند و در تهاجم نقش دارند و قابل هدف قرار دادن هستند را مهار کنند. در همین راستا، با استفاده از تکنیک های متداول کشت بافت در آزمایشگاه، محققین نشان دادند که می توان با بلوک کردن همزمان TGFBR1، فعال شدن Twist1 را مهار نمود. با این حال، زمانی که محققین سلول های سرطان سینه را به یک محیط فیزیولوژیک سه بعدی منتثل کردند، دریافتند که حتی اگر پیام رسانی TGFBR1 بلوک شود، باز هم Twist1 موجب تهاجمی شدن سلول ها می شود.

سلول های سرطان سینه به سادگی به یک وضعیت متفاوت از تهاجم تغییر حالت دادند و در سراسر محیط سه بعدی به صورت رشته های سلولی پیوسته پراکنده شدند(حالت تک سلولی نداشتند). این سلول ها نرخ بالایی از تکثیر داشتند که نشان می دهد آن ها می توانند شرایط را برای تشکیل تومور ثانویه مهیا کنند و به فواصل دور پراکنده شوند. در مجموع این مطالعه نشان می دهد که مهار TGFBR1، به راحتی توانایی تنظیم کننده اصلی Twist1 برای القای تهاجم در سلول های سرطان سینه را بلوک نمی کند و حتی به طور غیر مستقیم عملکرد Twist1 را در جهت تولید سلول های سرطان سینه هدایت می کند که ممکن است منجر به تهاجم بیشتر شود. این داده ها اهمیت تست های پیش درمانگاهی که با هدف نزدیک سازی به شرایط بدنی صورت می گیرد، را بیشتر برجسته می سازد.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه