به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، دکتر ریبک و همکارانش در انستیتو تکنولوژی ماساچوست با علم به این مطلب که موکوس اثرات ضد باکتریایی و عفونت دارد، شروع به مهندسی پلیمرهای الهام گرفته از موسین و موکوس سنتتیک کردند.  آن ها به دنبال این بودند که آیا استفاده از این پلیمرهای مهندسی شده برای کنترل پاتوژن های مشکل زا در درون یا برون بدن می توانند استفاده شوند یا خیر و این که می توان از آن ها در مقابله با مقاومت های باکتریایی استفاده کرد یا خیر.

موکوس در هر جایی از بدن وجود دارد و انسان روزانه بیش از یک گالن موکوس تولید می کند تا به کمک آن پوششی محافظ روی بیش از 2000 فوت مربع از سطح داخلی بدن ایجاد کند. این موکوس را تقریبا در سراسر مجرای گوارشی، چشم ها، ریه ها، مجرای تولید مثلی خانم ها و البته بینی می توان مشاهده کرد.

در این مطالعه ریبک و همکارانش به بررسی این امر پرداختند که چگونه موسین(یک مولکول پوشیده از قند) که ژل موکوسی را ایجاد می کند، با محدود کردن تشکیل تجمعات چند سلولی از میکروبها(بیوفیلم)، روی ارایش جامعه میکروبی درون بدن اثر می گذارد. به عنوان یک مطالعه موردی، محققین به موسین موجود در بزاق به نام MUC5B‌پرداختند. آن ها دو نوع شناخته شده از باکتری های موجود در دهان به نام استرپتوکوکوس موتانز(مضر) و استرپتوکوکوس سانجیونیس(مفید) را رشد دادند و دریافتند که شکل مضر این باکتری در مقایسه با شکل مفید، و زمانی که با باکتری مفید به طور همزمان در خارج از محیط حاوی موسین کشت داده می شود، رشد سریع تری دارد. اما کشت آن ها در حضور MUC5B(چه در بزاق واقعی  و چه در موکوس سنتتیک حاوی MUC5B)، موجب رشد متعادل هر دو نوع باکتری می شود که نشان می دهد موسین نقش کاربردی و حمایت کنندگی مهمی در حفظ تنوع باکتریایی بازی می کند.  دکتر ریبک و همکارانش براین باورند که MUC5B ممکن است بیماری هایی مانند بیماری های دندانی را با کاهش گونه های مضر باکتریایی، مهار کند.

پایان مطلب/