به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، این تولید سلول های T یک پاسخ ایمنی سلولی را نشان می دهد که می تواند منجر به ایمنی درمانی های جدید برای سرطان با عوارض جانبی پیشرفته شود.

اینترلوکین15 یک محرک قوی برای بلوغ و فعال سازی سلول های T و سلول های کشنده ذاتی است که سلول های توموری را شناسایی و مورد حمله قرار می دهند. اینترلوکین 15 انسانی ابتدا در فاز یک مطالعات بالینی برای تست کارایی اش در درمان شماری از سرطان ها مانند ملانوما و سرطان کلیه مورد استفاده قرار گرفت اما با شماری از عوارض جانبی همراه بود که فرد ناچار به استفاده از دوزهای بالای این ماده می کند که برای وی قابل تحمل نیست.

در این مطالعه، محققین نشان دادند که انتقال ژن هم برای اینترلوکین 15 و هم برای گیرنده اش روی سلول های سرطانی، موجب افزایش ارائه اینترلوکین 15 روی سلول های سرطانی برای سلول های T می شود و در نتیجه مانع از تکثیر سلول های توموری می شود و عوارض جانبی کمی نیز در مدل های جانوری ایجاد کرده است.

در تلاش برای افزایش فعالیت ضد توموری و کاهش عوارض جانبی، محققین واکسنی را مورد مطالعه قرار داده اند که سلول های بنیادی سرطان را هدف قرار می دهد. این واکسن موجب تغییر این سلول های توموری برای بیان اینترلوکین15 و IL-15Ralpha می شود و موجب می شود این سلول ها بوسیله سلول های T هدف قرار گرفته و اندازه آن ها کوچک تر شود.

با استفاده از مدل های جانوری و رده های سلولی سرطان ریه، محققین سلول های بنیادی سرطان ریه مدیفه شده برای IL15/IL15Ralpha را به عنوان یک واکسن استفاده کردند و مشاهده کردند که اندازه تومورها به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت. سلول های بنیادی سرطان ریوی جانوران که IL15/IL15Ralpha را بیان می کنند، تکثیر سلول های T را تحریک می کنند و موجب افزایش توانایی آن ها در تقویت پاسخ ایمنی می شود. این یافته ها، بیش از گذشته نقش اینترلوکین 15 در درمان سرطان را تایید می کند.

پایان مطلب/