به گزارش بنیان به نقل از eurekalert، یافته های آن ها باور فعلی که کاهش توده عضلانی مربوط به سن را مربوط به از دست دادن نورون های حرکتی می داند، به چالش می کشد و محققین امیدوارند که بتوانند دارو یا درمانی را ارائه کنند که بتواند از دست رفتن سلول های بنیادی عضلانی را آهسته کند و مانع از دست رفتن توده عضلانی در سنین پیری شود.

در اوایل دهه سوم زندگی، معمولا اندازه و قدرت عضلات شروع به کاهش می کند و تا جایی ادامه می یابد که فرد در سنین 70 یا 80 سالگی در انجام فعالیت های روزمره اش نیز با مشکل مواجه می شود. در مطالعه ای که در eLife به چاپ رسیده است، دکتر چاکالاکال و همکارانش در روکستر، نقش سلول های بنیادی در حفظ و تقویت عضلات را در طول زندگی نشان داده اند. همه افراد بالغ دارای سلول های بنیادی در بافت عضلانی شان هستند که به آن ها سلول های بنیادی اقماری می گویند و در زمان ورزش یا آسیب دیدگی فعال می شوند و بر کارایی عضلانی می افزایند. دکتر چاکالاکال و همکارانش برای نشان دادن هر چه بهتر نقش این سلول های بنیادی عضلانی، بدون آن که آسیبی به نورون های حرکتی بزنند، سلول های بنیادی عضلانی را از موش برداشتند. این امر موجب کاهش توده عضلانی در موش شد. در واقع به جای این که کاهش توده عضلانی در سنین پیری اتفاق بیافتد در میانسالی شروع می شود. موش هایی که از نظر ژنتیکی به نحوی تغییر یافته بودند که سلول های بنیادی عضلانی شان را حفظ کنند، در سنین پیری در مقایسه با موش های پیر عضلات سالم تری داشتند. این نشان می دهد که نقش این سلول های بنیادی در حفظ توده عضلانی به مراتب بیش از آن چیزی است که تصور می شود.

پایان مطلب/