به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، با شروع زندگی فرد، سیستم ایمنی فرد می داند که باید سلول های فرد را از سلول های پاتوژن تشخیص دهد. اما در مردان، از آن جایی که اسپرم ها تنها در زمان بلوغ بوجود می آیند، ممکن است به عنوان سلول های خارجی تشخیص داده شوند و بوسیله سیستم ایمنی مورد حمله قرار گیرند. ماکروفاژهای بیضه ای، سلول های ایمنی خاصی هستند که در دفاع از اسپرم نقش دارند. این ماکروفاژها با آزادسازی مولکول های خاص مانع از ورود سایر عوامل سیستم ایمنی به بیضه ها می شود. ماکروفاژها نه تنها به جایگاه عفونت مهاجرت می کنند و پاتوژن ها را فاگوسیت می کنند اما فعالیت سیستم ایمنی را برای تضمین عملکرد و بازسازی مناسب اندام تضمین می کند. این ماکروفاژها می توانند از پیش سازهای جنینی یا سلول های مغز استخوان در بالغین بوجود می آیند.

بیضه ها شامل دو بخش هستند، یک بخش از ماکروفاژهای بیضه ای در فضاهای بینابینی وجود دارند که سلول های لیدیگ تولید کننده تستوسترون نیز در آن جا قرار دارند. این ماکروفاژهای بینابینی منشا جنینی دارند و از ابتدای حیات فرد در آن ناحیه قرار دارند. نوع دیگر ماکروفاژهای پیرامون لوله ای یا پری توبولار هستند که روی سطح مجاری سمنی فروس قرار دارند که محل پیش سازهای اسپرمی هستند. هر کدام از این ماکروفاژها مارکرهای سلولی مجزایی دارند.

محققین روش ردیابی سلولی جدیدی را استفاده کردند که اجازه ردیابی حرکت ماکروفاژهای پیرامون لوله ای از مغز استخوان به بیضه ها را می دهد. آن ها کشف کردند که این ماکروفاژها تنها دو هفته بعد از تولد موش ها ظاهر می شوند و مربوط به مرحله نابالغ مردان هستند. جالب این که، زمانی که آن ها در بیضه ها تثبیت می شوند، ماکروفاژهای مربوط به هر دو جمعیت در آن جا برای بقیه عمر باقی می مانند. در ادامه محققین قصد دارند که روی ارتباط بین ماکروفاژها، اسپرم و تولید تستوسترون فوکوس کنند که ممکن است منجر به ایجاد درمانی خلاقانه برای انواع مختلف ناباروری مردان شود.

پایان مطلب/