به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، در این مطالعه محققین بیشتر به بررسی عناصر LINE1(L1) فوکوس داشته اند که فراوان ترین ترانسپوزون ها در پستانداران هستند. پیش از این محققین دریافته اند که عناصر L1 به میزان بالایی در مراحل اولیه جنین زایی بیان می شوند و همین باعث شد که محققین به دنبال بررسی نقش این رترو ترانسپوزون ها باشند.

با ارزیابی بیان L1 در مدل های آزمایشگاهی، محققین مشاهده کردند که بیشترین بیان این رترو ترانسپوزون زمانی است که جنین در مرحله دو سلولی قرار دارد و بدنبال آن یک کاهش در بیان آن مشاهده می شود که مربوط به زمانی است که جنین در حال چسبیدن به رحم مادر است. این مراحل برای موفقیت بارداری موثر هستند. برای درک اهمیت عناصر L1، محققین از فاکتورهای رونویسی سنتتیک برای مهار یا پیشبرد بیان L1 در جنین ها استفاده کردند. آن ها دریافتند که مقادیر خیلی زیاد یا خیلی کم بیان L1 منجر به متوقف شدن تکوین می شود. این بدین معنی است که این زمان بندی و سطح بیان رترو ترانسپوزون ها برای تکوین جنین ضروری است. با استفاده از رویکردهای مهندسی، محققین نشان دادند که بیان L1‌منجر به باز شدن بیشتر کروماتین ها می شود و این در حالی است که عدم بیان L1‌ منجر به فشرده شدن کروماتین می شود.

این نتایج نقش جدیدی را برای رترو ترانسپوزون ها در شکل دهی کروماتین های مورد نیاز برای برنامه های تکوینی اولیه ارائه می کند. این در حالی است که پیش از این تصور می شد که فعال شدن رترو ترانسپوزون ها یکی از عوارض جانبی بازآرایی کروماتین بعد از لقاح است، فرایندی که آن را بازآرایی اپی ژنتیکی می نامند. این مطالعه نشان می دهد که عنصر L1 نقش ویژه ای در تنظیم در دسترس بودن کروماتین طی برنامه های تکوینی دارد. یافته های این مطالعه و مطالعاتی از این دست که موجب تغییر نگرش در مورد نحوه تکوین انسان از یک تک سلول(تخم) تا جانوری با میلیاردها سلول می شود، می تواند آینده طب بازساختی را دگرگون کند.

پایان مطلب/