به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، پروفسور اوا دونلی در دانشگاه Cornell در مطالعه ای که تحت عنوان" Atypical Fracture with Long-Term Bisphosphonate Therapy is Associated with Altered Cortical Composition and Reduced Fracture Resistance " به چاپ رسانده است به بررسی نحوه عملکرد بیس فسفونات ها روی استخوان پرداخته است.

پزشکی مدت و توجه به داشتن روش زندگی سالم موجب شده  است که افراد عمری هشتاد و نود ساله و حتی بیشتر داشته باشند و برآوردها نشان می دهد که ممکن است تا سال 2050 بیش از 84 میلیون نفر از جمعیت آمریکا را افراد بالای 65 سال تشکیل دهند. اما می دانیم که بسیاری از افراد بویژه خانم های یائسه به دلیل تغییرات هورمونی دچار مشکلات استخوانی مانند استئوپورز می شوند. مدت ها است که پزشکان از بیس فسفونات ها برای مبارزه با استئوپورز استفاده می کنند و چندین سال است که مشخص شده است استفاده از این داروها موجب افزایش خطر بیماری هایی مانند شکستکی غیرمعمولی استخوان ران(AFF) می شود که طی آن شفت استخوان ران به هر دلیلی ترک می خورد. در این مطالعه دونلی و همکارانش بیوپسی هایی را از استخوان قشری شفت ران زنان یائسه طی جراحی ترمیمی برداشتند. آنالیز نمونه های استخوانی آن ها در دانشگاه Cornell صورت گرفت. آنالیزهای کلی روی زنان یائسه مبتلا به AFF و استئوپورز نشان داد که بیس فسفونات ها موجب آهسته کردن بازجذب استخوان قدیمی می شوند که معمولا با بازآرایی استخوان جدید همراه است و در نتیجه این بازآرایی و رشد استخوان جدید نیز با مشکل همراه می شود،در نتیجه این امر استخوان های پیر موجود با گذشت زمان شکننده می شوند. در واقع از عوارض ناخواسته و نامحسوس استفاده از بیس فسفونات ها، ایجا میکرو شکستگی های بسیار ظریف استخوانی است که در نهایت منجر به یک شکستگی بزرگ تبدیل می شوند. لایه های استخوانی جدیدی که شکل می گیرند می توانند نقش یک سپر دفاعی را در برابر این ترک ها بازی کنند و مانع از گسترش بیشتر شکستگی شوند، اما برهم خوردن تعادل بین معدنی شدن استخوان و تشکیل استخوان جدید به نفع معدنی شدن موجب از دست رفتن این توانایی می شوند. این موجب شده است که سازمان غذا و داروی آمریکا توصیه به استفاده از سه تا پنج ساله بیس فسفونات ها داشته باشد و خطرات مربوط به این داروها را مورد بازنگری قرار دهد.

پایان مطلب/