به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، لوکمیای میلوئید مزمن(CML) یکی سرطان نسبتا شایع است که در سال 2017 حدود 8950 مورد از آن در آمریکا گزارش شده است و 1080 نفر نیز به دلیل ابتلا به آن مرده اند. درمان مرسوم برای این سرطان شامل استفاده از مهارکننده های تیروزین کینازی(TKIs) است که معمولا در کنترل سرطان موفق است اما به نوبه خود گران قیمت است و فرد باید در تمام طول عمر از آن استفاده کند. گاهی نیز این سرطان مجددا عود می کند و به شکل پیشرفته در می اید که معمولا بدلیل وجود سلول های بنیادی لوکمیایی است که به TKI مقاومت نشان می دهند و این در حالی است که سلول های لوکمیایی معمولی بوسیله این داروها کشته می شوند. در تلاش برای یافتن اهداف دارویی، دکتر ژو و همکارانش دو فاکتور رونویسی به نام Tcf1 و Lef1 را شناسایی کردند که هدف قرار دادن آن ها(برداشتن آن ها) می تواند برای مهار سلول های بنیادی لوکمیایی کافی باشد. نکته مهم این است که این امر اثری منفی روی سلول های بنیادی خون ساز طبیعی ندارد. تست های غربالگری دارویی نشان داد که پروستاگلاندین E1 می تواند برای هدف قرار دادن این فاکتورهای رونویسی و برداشتن آن ها موثر باشد.

محققین داروهای پروستاگلاندین E1 و مهارکننده تیروزین کینازی(imatinib) را در یک مدل موشی لوکمیای میلوئید مزمن تست کردند. این موش ها در مقایسه با موش های کنترل طول عمر بیشتری داشتند. تیمار موش ها با ترکیب پروستاگلاندین E1 و imatinib می تواند تعداد تومورها و اندازه آن ها را کاهش دهد. به نظر می رسد که پروستاگلاندین E1 با اتصال به گیرنده EP4، سلول های بنیادی لوکمیایی را سرکوب می کند. محققین براین باورند که این ترکیب دارویی را در آینده ای نزدیک در مطالعات بالینی مورد استفاده قرار دهند.

پایان مطلب/