به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، هیستون ها پروتئین های پایه ای هستند که در تشکیل ساختار DNA نقش دارند و تاحدی مسئول تنظیم ژن ها محسوب می شوند. بسته به مرحله اسپرماتوژنز (اسپرم زایی)،‌ BigH1 فعال شده و ژن های خاص را سرکوب می کند و مانع از بیان آن ها می شود و بدین ترتیب موجب تمایز سلول های بنیادی به سلول های جنسی نر(اسپرم) می شود. مطالعه روی مگس سرکه نشان داده است که زمانی که تعادل ظریفی که در بیان این هیستون وجود دارد بهم بخورد، بدریختی های گنادی روی می دهد و موجود نابارور می شود. به عقیده محققین، BigH1 ژن هایی که مختص خط زایا نیستند را سرکوب می کند.

همه جانوران دارای هیستون هایی هستند که خاص خط زایا هستند. در دروزوفیلا، BigH1 در خط زایای نرها و ماده بیان می شود. برعکس، واریته های هیستون H1 در بین نرها و ماده ها در موش و انسان متفاوت است. هیستون BigH1 که در دروزوفیلا ملانوگاستر(مگس سرکه) مطالعه شده است، بیشترین شباهت را با واریته های خط زایای ماده های انسانی دارد اما مشابهت هایی را با واریته های خط زایای نر نیز نشان می دهد. به دلیل این مشابهت ها، این مطالعه می تواند در موجود در مورد تمایز سلول های جنسی در انسان را افزایش دهد و برخی از انواع ناباروری را توجیه کند.

همه سلول های یک موجود، از پوست  و روده گرفته تا ریه و سایر سلول ها حاصل تمایز سلول های بنیادی هستند و مشخص شده است که هیستون ها نقش مهمی را در این فرایند بازی می کند. همان طور که گفته شد این مطالعه نشان می دهد که چگونه عمل کردن یا مهار هیستون BigH1 می تواند در اسپرماتوژنز دروزوفیلا نقش داشته باشد و احتمالا چنین مکانیسم عملی در سایر گونه ها از جمله انسان نیز وجود دارد.

پایان مطلب/