به گزارش بنیان به نقل از Stemcellsnews، اجزای کلیدی پیام رسانی ماشین پیری مانند p16، p21 و p53‌ و هم چنین تری متیلاسیون  لیزین 9 در هیستون H3 یا H3K9me3، به عنوان یک تنظیم کننده حیاتی عملکرد سلول های بنیادی و بنیادینگی آن ها عمل می کند.

در سلول های سرطانی، بدست آوردن ویژگی بنیادینگی ممکن است اثر عمیقی روی تهاجمی شدن تومور داشته باشد. در مطالعه ای جدید دکتر میلانف و همکارانش به بررسی این امر پرداخته اند که آیا پیری ناشی از شیمی درمانی می تواند ویژگی های بنیادینگی سلول های بدخیم را تحت تاثیر قرار دهد. آنالیز های بیان و عملکرد ژنی برای مقایسه لنفومای سلول های B پیر و غیر پیر در موش های تراریخته نشان دهنده افزایش قابل توجه مشخصه های بنیادینگی بافت های بالغ بوده است.

با استفاده از مدل های پیری که H3K9me3‌و p53 را برای تقلید فرار خود بخودی از مهار شدن هدف قرار می دهند، میلانف و همکارانش دریافتند که به کمک پتانسیل رشد کلونی زای وابسته به Wnt، سلول های پیر قویا به طور مجدد وارد چرخه سلولی می شوند. داده های این مطالعه که بوسیله رده های سلول های سرطانی انسانی و نمونه های اولیه از بدخیمی های خونی انسانی نیز تایید شده است، نشان می دهد که بنیادینگی مربوط به پیری، یک ویژگی غیر منتظره و مستقل سلولی است که پتانسیل بسیاری بالا و تهاجمی برای فرار از مهار چرخه سلولی دارد و در تومورهایی که مجددا عود می کنند، به وفور دیده می شود. این یافته ها می تواند کاربرد زیادی در درمان سرطان داشته باشد و دیدگاه های جدیدی را در مورد پلاستیسته سلول های سرطانی ارائه دهد.

پایان مطلب/