به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress،  در سال های گذشته مطالعات زیادی روی ویروس زیکا به عنوان یک تهدید کننده سلامتی در سراسر جهان(بویژه آمریکای جنوبی) صورت گرفته است ولی دستاوردهای زیادی بدست نیامده است و نیاز مبرمی به ایجاد استراتژی های بالینی برای کمک به افراد آلوده به زیکا از جمله زنان باردار وجود دارد. در حال حاضر، آلودگی زنان باردار به این ویروس بزرگ ترین معضل محسوب می شود زیرا آلودگی به این ویروس طی سه ماهه اول بارداری منجر به بروز میکروسفالی در جنین و نوزاد می شود.

در این راستا دکتر مونتوری و همکارانش در دانشگاه سن دیگو کالیفرنیا با همکاری محققین برزیلی به بررسی اثر یک داروی ضد ویروسی به نام سوفوبوویر(sofobuvir) روی زیکا پرداختند. این دارو پیش از این تحت عنوان Sovaldi و به منظور درمان هپاتیت C‌ مورد تایید قرار گرفته است. از آن جایی که ویروس هپاتیت C و زیکا از یک خانواده هستند و مشابهات ساختاری را نشان می دهند، مونتوری و همکارانش فرض کردند که این داروی ضد ویروسی می تواند علیه زیکا نیز موثر باشد. تست sofobuvir روی سلول های پیش ساز عصبی انسانی(NPCs) نشان داد که این دارو نه تنها سلول های پیش ساز عصبی آلوده به ویروس و در حال مرگ را نجات می بخشد، بلکه بین ژن های مربوط به پاسخ ضد ویروسی را نیز در آن ها احیا می کند. تست های بعدی روی مدل های موش های نقص ایمنی آلوده به ویروس زیکا، از طریق تزریق درون سیاهرگی sofobuvir به طور قابل توجهی بار ویروسی را در سروم خون این موش ها در مقایسه با کنترل کاهش داد. علاوه براین، جنین موش های باردار آلوده به زیکا، هیچ گونه علایم قابل تشخیصی از آلودگی به ویروس زیکا را نشان ندادند. این مطالعه نشان داد که این دارو نه تنها بوسیله موش های باردار آلوده به ویروس قابل تحمل است، بلکه موجب متوقف کردن همانند سازی ویروسی نیز می شود و از انتقال ویروس به جنین نیز جلوگیری می کند. این محققین تاکید دارند که این نتایج بسیار اولیه بوده است و برای رسیدن به قطعیت در مورد آن و رسیدن به مطالعات بالینی، نیاز به مطالعات بیشتری است.

پایان مطلب/