به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، شیمی درمانی ها معمولا به صورت ترکیبی از دارو برای کشتن تومورهای سرطانی استفاده می شوند اما استفاده از آن ها معمولا با عوارض جانبی مانند ریزش مو و تهوع همراه است. در تلاش برای کاستن از این عوارض جانبی،محققین به دنبال راهی برای کاهش آسیب شیمی درمانی به سلول های دیواره روده بوده اند، زیرا این امر موجب می شود که درمان موثرتر شود زیرا می توان از دوزهای بالاتر شیمی درمانی نیز استفاده کرد.

روده با سلول هایی پوشیده شده است که آن را در برابر اسید معدی و باکتری ها محافظت می کنند و به همین دلیل این سلول ها بیش از سایر سلول ها مستعد آسیب دیدگی و نیازمند جایگزین شدن هستند که خود وجود یک منبع عظیم از سلول های بنیادی را می طلبد. متاسفانه، شیمی درمانی منجر به آسیب DNA سلول های دیواره روده و خاموش شدن p53 به عنوان یک سرکوب کننده توموری می شود. زمانی که p53 فعال می شود، سیگنالی را برای القای ساخت پروتئین های PUMA و p21 ایجاد می کند که آن هم به نوبه خود به سلول های بنیادی برای شروع آپوپتوز القا می کند. مطالعات گذشته نشان داده اند که مهار فعال سازی p53 گزینه مناسبی  نیست زیرا موجب می شود که تومورها از داروهای شیمی درمانی در امان بمانند. در تلاشی جدید، محققین سعی داشته اند که مانع از ایجاد PUMA و بنابراین مانع از خودکشی سلول های بنیادی شوند.

برای تست این رویکرد، محققین موش های ناک اوت شده برای PUMA را ایجاد کردند و سپس تحت شیمی درمانی قرار دادند تا اثر آن را روی روده آن ها ببینند. محققین گزارش کردند که میزان آسیب وارده به روده این موش ها در مقایسه با گروه کنترل به مراتب کمتر است. سپس  آن ها از ریز مولکولی استفاده کردند که PUMA را مهار می کند و موش ها را تحت شیمی درمانی قرار دادند. آن ها گزارش کردند که‌آسیب کمتری به سلول های بنیادی روده ای وارد شد. تست نهایی شامل مهار پروتئین در سلول های کولون کشت شده در ظروف آزمایشگاهی و سپس تیمار آن ها با داروهای شیمی درمانی بود که نتایج این تست نیز امیدوار کننده بود. این تیم تحقیقاتی نتایج خود تقویت کرده و قصد دارد تا این رویکرد را ادامه دهد تا ببیند آیا ممکن است گزینه مناسب برای بیماران سرطانی انسان بدست آورند یا خیر.

پایان مطلب/