به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این درمان(پیوند مغز استخوان) هزینه هایی نیز برای فرد دارد: سلول های بنیادی که بیمار دریافت می کند دارای DNAی اهدا کننده هستند و سلول های خون سفید حاصل از آن ها نیز دارای همین DNA‌هستند. در واقع این پیوند فرد را تبدیل به یک کایمرای ژنتیکی می کند، بدین معنی که بیشتر سلول های فرد دارای DNAی خاص خود فرد هستند اما در خون شان دارای یک DNAی اهدایی هستند.

اما محققین نشان داده اند که موضوع به همین جا ختم نمی شود، به نحوی که نشانه هایی از DNA اهدایی در سلول های ناخن و ادرار نیز مشاهده شده است. مطالعاتی نیز نشان داده است که DNAی اهدا کننده به سلول های اپی تلیالی مفروش کننده دهان و سایر حفرات و اندام ها مهاجرت می کند. جالب است که می توان این کایمریسم دارای DNAی دو گانه را در موارد محدودی از تولدها نیز مشاهده کرد حتی با این که پیوندی صورت نگرفته است. کایمریسم مادرزادی در واقع زمانی اتفاق می افتد که جنین های دو قلو به دلایلی در ابتدای بارداری با یکدیگر یکی می شوند تا یک جنین را شکل دهند. این کایمریسم مادری تنها در موارد بسیار اندکی ثبت شده است. در سال 2002 وقتی لیدیا فیرچیلد از همسرش جدا شد و قصد بر عهده گرفتن حضانت بچه ای را داشت که باردار بود، تست های ژنتیکی نشان داد که وی مادر این بچه ها نیست. تست های دیگر نیز حاکی از این بود که وی تنها نقش یک دایه را داشته است و بچه متعلق به وی نبوده است!. اما مشکل کجا بود؟ به لطف که یک وکیل از کایمریسم در زنان با خبر بود، وی علاوه براین که تست DNAی پوست و مو را داد، تست مربوط به DNAی سرویکس را هم پشت سر گذاشت. در دو مورد اول هم خوانی DNA وجود نداشت اما در مورد DNAی سرویکس، این DNA با DNA بچه مطابقت داشت. این مورد قویا وجود کایمریسم مادری را ثابت کرد، بدین معنی که مادر دارای دو مجموعه DNA بود.

نمونه دیگری نیز در مورد یک پرونده تجاوز جنسی در آلاسکا مشاهده شد. بعد از یک تجاوز جنسی وحشیانه، نمونه سمن جمع آوری شده از صحنه جرم وجود DNAی فردی را در پایگاه داده پلیس نشان داد که در زمان وقوع جرم در زندان بسر می برد. بررسی بیشتر نشان داد که فرد زندانی سال ها قبل پیوند مغز استخوان را از برادرش دریافت کرده بود و در واقع تست اولیه ای که در مرکز پلیس گرفته شده بوده است، مربوط به DNAی برادر وی بوده است.

این مطالعه نیز نشان داده است که با پیوند مغز استخوان، سلول های خونی فرد دارای DNAی اهدا کننده خواهند بود و سایر سلول های وی حاوی DNAی خود فرد خواهد بود.

پایان مطلب/