به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، گلومرول های کلیوی (بخش های عملکردی و میکروسکوپی کلیه) تولید شده در این مطالعه از سلول های بنیادی جنینی کشت شده و تیمار شده با یک محیط کشت تغذیه ای مناسب کامل شده با مولکول های پیشبرنده تکوین کلیه در ظروف کشت آزمایشگاهی، بدست آمدند. این گلومرول های مشتق از سلول های بنیادی، با مواد شبه ژلی ترکیب شده بودند که نقش بافت پیوندی را بازی می کنند و به صورت یک کلامپ یا تجمع سلولی کوچک به زیر پوست موش پیوند شدند. بعد از سه ماه، ارزیابی های بافتی نشان داد که نفرون ها به عنوان واحدهای ساختاری و عملکردی میکروسکوپی کلیه شکل گرفتند. این ساختارهای جدید حاوی اجزای اصلی نفرون های انسانی از جمله مجاری نزدیک، مجاری دور، کپسول بومن و قوس هنله بودند. عروق خونی انسانی کوچک یا مویرگ هایی درون موش شکل گرفته بود که این ساختارهای کلیوی جدید را تغذیه می کرد. با این حال، این مینی کلیه ها فاقد شریان بزرگ بودند و بدون آن عملکرد اندام تنها تا حدی طبیعی است. به همین دلیل محققین از جراحان خواستند که یک شریان را برای تامین خون بیشتر برای این کلیه های جدید در بدن موش قرار دهند. برای تست عملکردی این ساختارهای جدید محققین از دکستران استفاده کردند که یک پروتئین فلورسنس است که مواد شبه ادرار تولید شده بوسیله نفرون ها را رنگ می کند. دکستران ردیابی شد و در توبول های کلیه جدید تشخیص داده شد که نشان می دهد که فیلتره یا تراوش گلومرولی در این ساختار کلیوی جدید صورت گرفته شده و تبدیل به ادرار شده است. چیزی در این مطالعه بسیار جالب است، تشکیل ساختارهایی است که از سلول های انسانی ساخته شده اند که به صورت یک منبع عالی خون مویرگی عمل می کنند و با سیستم عروقی موش مرتبط می شوند. اگرچه این ساختار از چند صد گلومرول شکل گرفته است و انسان دارای میلیون ها گلومرول در هر کلیه اش است اما این پیشرفت و موفقیت در نوع خود بسیار منحصربفرد بوده است.

در حال حاضر، سالانه دو میلیون نفر به دلیل ابتلا به نارسایی کلیوی با استفاده از دیالیز یا پیوند کلیه درمان می شوند اما همین تعداد نیز بدلیل نداشتن درمان موثر می میرند. دستاوردهای این مطالعه نقطه عطفی در مطالعات کلیوی به منظور درمان نارسایی های کلیوی محسوب می شود.

پایان مطلب/